sua, i Isui, i Berya, i Sera, siostra ich. A synowie Beryego: Heber, i Melchyel,[1]
18. Cić są synowie Zelfy, którą był dał Laban Lii, córce swéy, których ona urodziła Iakubowi, szesnaście dusz.
19. Synowie Racheli, żony Iakubowéy: Iózef i Beniamyn.
20. Iózefowi[2] zaś urodzili się synowie w ziemi Egipskiéy, które mu urodziła Asenat, córka Potyfara, Książęcia Ońskiego: Manases i Efraim.
21. A synowie[3] Beniamynowi: Bela, i Bechor, i Asbel, Gera, i Naaman, Echy i Ros, Mupim, i Chupim, i Ared.
22. Cić są synowie Racheli, którzy się urodzili Iakubowi; wszystkich się urodzili Iakubowi; wszystkich dusz czternaście.[4]
23. A synowie Danowi: Chusym.
24. Synowie téż[5] Neftalimowi, Iachsyel, i Gunny, i Ieser, i Selem.
25. Ci są synowie Bali, którą był dał Laban Racheli, córce swéy, która ie urodziła Iakubowi; wszystkich dusz siedm.
26. Wszystkie dusze,[6] które przyszły z Iakubem do Egiptu, co wyszły z biódr iego, okróm żon synów Iakubowych, wszystkich dusz było sześćdziesiąt i sześć.
27. A synów Iózefowych, którzy mu się urodzili w Egipcie, dusz dwie. A tak wszystkich[7] dusz domu Iakubowego, które weszły do Egiptu, było siedmdziesiąt.
28. I posłał przed sobą Iudasa do Iózefa, aby mu oznaymił pierwéy, niżby przyiechał do Gosen. I przyiechali do ziemi Gosen.
IV. 29. A zaprzągłszy Iózef wóz swóy, wyiechał przeciw Izraelowi, oycu swemu, do Gosen; a uyrzawszy go Iakub padł na szyię iego, i płakał na szyi iego chwilę.
30. Tedy rzekł Izrael do Iózefa: Niechże iuż umrę, gdym uyrzał oblicze twoie, ponieważeś ty ieszcze żyw.
V. 31. Zatym rzekł Iózef do braci swéy i do domu oyca swego: Poiadę, a opowiem Faraonowi, i rzekę mu: Bracie moi i dóm oyca mego, którzy byli w ziemi Chananéyskiéy, przyiechali do mnie;
32. A ci mężowie są pasterze trzód, bo się bawili chowaniem bydła; przeto owce swoie, i woły swoie, i wszystko, co mieli, przywiedli.
33. A tak gdy was przyzowie Farao, i spyta: Czym się bawicie?
34. Odpowiecie: Pasterze byli słudzy twoi od dzieciństwa naszego aż dotąd, i my i oycowie nasi; a to dla tego, abyście mogli mieszkać w ziemi Gosen, bo obrzydłością Egipczanom iest wszelki pasterz bydła.
I. Iózef o oycu swym Faraonowi znać dawa 1 — 4. II. Który go wdzięcznie przyymuie 4[8] — 13. III. Iózef skarb Faraonów ubogacił 14 — 28. IV. Iakub o pogrzebie swym w ziemi Chananéyskiéy z Iózefem stanowi 29 — 31.
Tedy przyiechawszy Iózef, oynaymił[9] Faraonowi, i rzekł: Oyciec móy i bracia moi z owcami swymi, i z wołmi swymi, i ze wszystkiém, co maią, przyiechali z ziemi Chananéyskiéy; a oto, są w ziemi Gosen.
2. A z liczby braci swéy wziął piąci mężów, i postawił ie przed Faraonem.
3. I rzekł Farao do braci iego: Czym się bawicie? A oni odpowiedzieli Faraonowi: Pasterzmi owiec są słudzy twoi, i my i oycowie nasi.
4. Rzekli ieszcze do Faraona: Abyśmy byli przychodniami w téy ziemi przyszliśmy; bo niemasz paszy dla bydła, które maią słudzy twoi, gdyż ciężki głód iest w ziemi Chananéyskiéy; a teraz niech mieszkaią, prosimy, słudzy twoi w ziemi Gosen.
II. 5. Tedy rzekł Farao do Iózefa mówiąc: Oyciec twóy i bracia twoi przyiechali do ciebie;
6. Ziemia Egipska przed tobą iest: w naylepszém miéyscu téy ziemi day mieszkanie oycu twemu i braci twoiéy, niech mieszkaią w ziemi Gosen; a zrozumieszli, że są między nimi mężowie godni, tedy ie uczynisz przełożonymi nad trzodami memi.
- ↑ 1 Kron. 7, 30.
- ↑ 1 Moy. 41, 20.
- ↑ 1 Kron. 7, 6. r. 8, 1.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – Cić są synowie Racheli, którzy się urodzili Iakubowi; wszystkich dusz czternaście..
- ↑ 1 Kron. 7, 13.
- ↑ 5 Moy. 10, 22.
- ↑ Dcie. 7, 14.
- ↑ Błąd w druku; powinno być – 5.
- ↑ Błąd w druku; powinno być – oznaymił.
