dosięże wszystkich, co cię w nienawiści maią.
10. Uczynisz ie iako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swoiéy wytraci ie, a ogień ie pożre.
11. Plemię ich z ziemi wygubisz, a nasienie ich z synów ludzkich.
12. Albowiem czyhali na twoie złe; zmyślali radę, któréy dowieść nie mogli.
13. Przetoż wystawisz ie za cel; cięciwę twą wyciągniesz przeciwko twarzy ich.
14. Podnieśże się, Panie! w mocy twoiéy, tedy będziemy śpiewać i wysławiać możność twoię.
I. Wystawia nam Prorok w osobie swéy syna Bożego, w mękach krzyżowych, oycu się modlącego, opisuiąc iego dufność uszczypki nieprzyiacielskie, utrapienia i krzywdy. II. Królestwo iego wystawia, którego dóbr wszystkie narody zażywaiąc, Bogu do posług obowiązać się miały.
1. Przednieyszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidów.
2. Boże móy! Boże móy! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku moiego.[1]
3. Boże móy! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
4. Aleś ty Swięty, mieszkaiący w chwałach Izraelskich.
5. W tobie nadzieię mieli oycowie nasi; nadzieię mieli, a wybawiłeś ie.
6. Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieię[2] mieli, a nie byli pohańbieni.
7. Alem ia robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospolstwa.
8. Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą[3] ze mnie; wykrzywiaią gębę, chwieią głową, mówiąc:
9. Spuścił się na[4] Pana, niechże go wyrwie; niech no[5] wybawi, pogieważ[6] się w nim kocha.
10. Aleś ty iest, któryś mię wywiódł[7] z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieię ieszcze u piersi matki moiéy.
11. Na tobie spolegam od narodzenia swego; i z żywota matki moiéy tyś Bogiem moim.
12. Nie oddalayże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie iest, a niemasz, ktoby ratował.
13. Obtoczyło mię mnóstwo cielców; bycy z Basan[8] oblegli mię.
14. Otworzyły na mię gębę swą iako lew szarpaiący i ryczący.
15. Rozpłynąłem się iako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moie; stało się serce moie iako wosk, zstopniało w pośrzód wnętrzności moich.
16. Wyschła iako skorupa moc moia, a ięzyk móy przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
17. Albowiem psy mię obskoczyli, gromada złośników obległa mię; przebodli[9] ręce moie i nogi moie.
18. Zliczyłbym wszystkie kości moie; lecz oni na mię patrząc przypatruią mi się.
19. Rozdzielili[10] odzienie moie między się a o szaty moie los miotali.
20. Ale ty, Panie! nie oddalay się mocy moia! na ratunek móy pospiesz.
21. Wyrwi od miecza duszę moię, z mocy psiéy iedynaczkę moię.
22. Wybaw mię z paszczęki lwiéy, a od rogów iednorożcowych wyzwol mię.
23. Tedy opowiem[11] imię twoie braciom mym; w pośrzód zgromadzenia chwalić cię będę.
24. Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Iakubowe wysławiaycie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
25. Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego;
- ↑ Matt. 27, 46. Mark. 15, 34.
- ↑ Ps. 25, 3. Ps. 31, 2. Izai. 49, 23. Rzym. 9, 33.
- ↑ Matt. 27, 39.
- ↑ Matt. 27, 43.
- ↑
litery w wierszach pomylone, powinno być go.
- ↑ litery w wierszach pomylone, powinno być ponieważ.
- ↑ Ps. 71, 6.
- ↑ 5 Moy. 32, 1.
- ↑ Matt. 27, 35. Mark. 15, 24. Łuk. 23, 33.Ian. 19, 33.
- ↑ Łuk. 23, 34.Ian. 19, 24.
- ↑ Żyd. 2, 12.
