28. Zatym rozpuścił[1] Iozue lud, każdego do dziedzictwa swego.
V. 29. I stało się potym, że umarł Iozue, syn Nunów, sługa Pański, we stu i w dziesiąci lat.
VI. 30. I pogrzebali go na granicy dziedzictwa iego w Tamnat Sare, które iest na górze Efraim, ku północy góry Gaas.
VII. 31. I służył Izrael Panu po wszystkie dni Iozuego, i po wszystkie dni starszych, którzy długo żyli po Iozuem, a którzy wiedzieli o wszystkich sprawach Pańskich, które czynił Izraelowi.
32. Kości téż Iózefowe, które byli przenieśli synowie Izraelscy z Egiptu pogrzebli w Sychem, na części pola, które był kupił[2] Iakub od synów Hemora, oyca Sychemowego, za sto iagniąt; i były u synów Iózefowych w dziedzictwie ich.
VIII. 33. Eleazar także, syn Aaronów, umarł; i pogrzebli go na pagórku Fineesa, syna iego, który mu był dany na górze Efraim.
Które zowią IUDICUM.
I stało się po śmierci Iozuego, iż pytali synowie Izraelscy Pana, mówiąc: Któż z nas w przód póydzie przeciw Chananeyczykowi, aby walczył z nim?
2. I rzekł Pan: Iuda póydzie; otom podał ziemię w rękę iego.
3. I rzekł Iuda do Symeona, brata swego: póydź ze mną do losu mego, a będziemy walczyli przeciw Chananeyczykowi; wszak ia téż póydę z tobą do losu twego. I szedł z nim Symeon.
II. 4. Tedy poszedł Iuda, i podał Pan Chananeyczyka, i Ferezeyczyka w ręce ich, a porazili z nich w Bezeku dziesięć tysięcy mężów.
5. Bo naleźli Adonibezeka w Bezeku, i walczyli przeciwko niemu, a porazili Chananeyczyka i Ferezeyczyka.
6. I uciekał Adonibezek: którego oni gonili, a poimawszy go, poucinali palce wielkie u rąk iego, i u nog iego.
7. Tedy rzekł Adonibezek; Siedmdziesiąt Królów z palcami wielkimi obciętymi u rąk swych i u nog swych, zbierali odrobiny pod stołem moim; iakom czynił, tak mi oddał Bóg. I prywiedli go do Ieruzalem, i tamże umarł.
III. 8. Bo walczyli przed tym synowie Iudowi przeciwko Ieruzalemowi i wzięli ie, i wysiekli ie ostrzem miecza, i miasto spalili ogniem.
9. Potym ciągnęli synowie Iuda, aby walczyli przeciw Chananeyczykowi mieszkaiącemu na górach, i na południe, i w polach.
10. Ciągnął tedy Iuda przeciwko Chananeyczykowi, który mieszkał w Hebronie, (a imię Hebronu[3] było przed tym Karyatarbe) i poraził Sesai, i Ahymana, i Talmaia.
11. Ztamtąd zasię ciągnęli do mieszkaiących w Dabir, (a imię Dabir było przed tym Karyatsefer.)
12. I rzekł[4] Kaleb: Ktoby dobył Karyatsefer, a wziąłby ie, dam mu Achsę, córkę moię, za żonę.
13. I wziął ie Othoniel, syn Keneza, młodszego brata Kalebowego; a dał mu Achsę, córkę swą, za żonę.
14. I stało się, gdy[5] przyszła do niego, namawiała go, aby prosił oyca iéy o pole; zsiadła z osła, i rzekł do niéy Kaleb: Cóż ci?
15. A ona rzekła: Day mi błogosławieństwo; gdyżeś mi dał ziemię suchą, daj mi téż źrzódła wód. I
