Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/268

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

5. I rozdzielą ią na siedm części: Iuda stanie na granicach swoich od południa, a dom Iózefów stanie na granicach swoich od północy.
6. Wy tedy rozpiszecie ziemię na siedm części a przyniesiecie tu do mnie, tedy wam rzucę los[1] tu przed Panem, Bogiem naszym.
7. Albowiem Lewitowie nie maią działu między wami, gdyż kapłaństwo Pańskie iest dziedzictwo ich; ale Gad, i Ruben, i połowa pokolenia Manasesowego wzięli dziedzictwa swe za Iordanem na wschód słońca, które im oddał Moyżesz, sługa Pański.
8. Przetoż wstawszy mężowie oni odeszli: a Iozue rozkazał tym, którzy szli, aby rozpisali ziemię, mówiąc: Idźcie a obeydźcie ziemię, i popiszcie ią, a potym wróćcie się do mnie, a tu wam rzucę los przed Panem w Sylo.
9. Odeszli tedy mężowie oni i obchodzili ziemię, i popisowali ią według miast na siedm części w księgi; potym się wrócili do Iozuego, do obozu w Sylo.
10. I rzucił im los Iozue w Sylo przed Panem, a podzielił tam Iozue ziemię synom Izraelskim według działów ich.
III. 11. Tedy padł los pokoleniu synów Beniaminowych według domów ich, a przyszła granica losu ich między syny Iudowe, i między syny Iózefowe.
12. I była granica ich ku stronie północnéy od Iordanu, a szła taż granica po bok Ierycha od północy, ciągnąc się na górę ku zachodowi, a kończyła się przy puszczy Betawen.
13. A ztamtąd idzie ta granica do Luz, od strony południowéy Luzy, która iest Bethel, a puszcza się ta granica do Atarot Adar podle góry, która iest od południa Betoron dolnego.
14. I bieży ta granica kołem po bok morza na południe od góry, która iest przeciw Betoron, na południe, i końcy się w Karyat Baal, które iest Karyat Iarym, miasto synów Iudowych; a toć iest strona zachodnia.
15. Strona zasię na południe od końca Karyat Iarym; a wychodziła granica ku morzu, i bieży ku zrzodłu wód Nefton.
16. I ciągnie się ta granica do końca góry, która iest przeciwko dolinie synów Ennon, a iest w dolinie Refraim[2] na północy, i idzie przez dolinę Ennon po stronie Iebuzeyczyka na południe, ztamtąd bieży do źrzódła Rogiel.
17. A idzie kołem od północy, a dochodzi do Ensemes, a wychodzi do Gelilot, które iest przeciwko górze, wstępuiąc do Adommim, bieżąc ztamtąd do kamienia Bohena,[3] syna Rubenowego.
18. Ztamtąd idzie ku stronie, która iest przeciwko równinom na północy, i ciągnie się ku Araba.
19. Ztamtąd bieży ta granica ku stronie Betogla na północy, a kończy się u skały morza słonego na północy, ku końcowi Iordanu na południe; toć iest granica południowa.
20. Iordan zaś kończy ią ku stronie na wschód słońca; a toć iest dziedzictwo synów Beniaminowych według granic ich w okrąg wedle domów ich.
21. Były tedy te miasta pokolenia synów Beniaminowych według domów ich: Ierycho i Bethagla, i dolina Kasys.
22. I Betaraba, i Samraim, i Bethel;
23. I Awim, i Afara, i Ofera;
24. I Kazar Hammonay, i Ofni, i Gaba, miast dwanaście, i wsi ich;
25. Gabaon, i Rama, i Berot;
26. I Misfe, i Kafara, i Mosa;
27. I Bekiem, i Ierefel, i Tarela;
28. I Sela, Elef, i Iebuz, (które iest Ieruzalem,) Gibeat, Kiryat, miast czternaście, i wsi ich. Toć iest dziedzictwo synów Beniaminowych według domów ich.

ROZDZIAŁ XIX.
I. Dział pokolenia Symeonowego 1 — 9. II. Zabulonowego 10 — 16. III. Isascharowego 17 — 23. IV. Aserowego 24 — 31. V. Neftalimowego 32 — 39. VI. Danowego 40 — 45. VII. a na ostatek Iozuego 49 — 51.

Potym padł los wtóry Symeonowi pokoleniu synów Symeonowych we-

  1. 4 Moy. 33, 54. Ioz. 14, 2. Przyp. 16, 33.
  2. Ioz. 15, 8.
  3. Ioz. 15, 6.