Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/267

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

synów, iedno[1] córki, a te imiona córek iego: Machla, i Noa, Hegla, Melcha, i Tersa.
4. Te przyszedłszy przed Eleazara Kapłana, i przed Iozuego, syna Nunowego, i przed Książęta rzekły: Pan rozkazał Moyżeszowi, aby nam dał dziedzictwo w pośrzod braci naszych; i dał im Iozue według rozkazania Pańskiego dziedzictwo w pośrzodku braci oyca ich.
5. I przypadło sznurów na Manasesa dziesięć, oprócz ziemi Galaad i Basan, które były za Iordanem.
6. Albowiem córki Manasesowe otrzymały dziedzictwo między syny iego, a ziemia Galaad dostała się drugim synom Manasesowym.
7. I była granica Manasesowa od Aser do Machmatat, które iest przeciwko Sychem, a idzie granica ta po prawéy stronie do mieszkaiących w En Tafua.
8. (Manasesowa była ziemia Tafua; ale Tafua przy granicy Manasesowéy była synów Efraimowych.)
9. I bieży ta granica do[2] potoku Kana na południe tegoż potoku, a miasta Efraimitów są między miasty Manasesowemi; ale granica Manasesowa idzie od północy onego potoku, a kończy się u morza.
10. Na południe był dział Efraimów, a na północy Manasesów, a morze iest granica iego; a w pokoleniu Aser schodzą się na północy, a w Isaschar na wschodu słońca.
11. I dostało się Manasesowi w pokoleniu Isaschar i w Aser, Betsan i miasteczka iego, i Ieblaam i miasteczka iego; przytym mieszkaiący w Dor i miasteczka ich, także mieszkaiący w Endor i miasteczka ich; i mieszkaiący téż w Tenach i miasteczka ich, i mieszkaiący w Magieda i miasteczka ich; trzy powiaty.
12. Ale nie mogli synowie Manasesowi wypędzić z onych[3] miast obywatelów; przetoż począł Chananeyczyk mieszkać w onéy ziemi.
13. A gdy się zmocnili synowie Izraelscy, uczynili Chananéyczyka hołdownikiem: ale go nie[4] wygnali do szczętu.
IV. 14. Tedy rzekli synowie Iózefowi do Iozuego, mowiąc: Przeczżeś nam dał w dziedzictwo los ieden, i sznur ieden? a myśmy[5] lud wielki i dotąd błogosławił nam Pan.
15. I rzekł do nich Iozue: Ieźliś iest ludem wielkim, idźże do lasa, a wysiecz sobie tam mieysca w ziemi Ferezeyskiéy, i Refaimskiéy, ieźlić ciasna góra Efraimowa.
16. Któremu odpowiedzieli synowie Iózefowi: Nie dosyć nam na téy górze; do tego wozy żelazne są u wszystkich Chananeyczyków, którzy mieszkaią w ziemi nadolnéy, i u tych, którzy mieszkaią w Betsan i w miasteczkach iego, także u tych, którzy mieszkaią w dolinie Iezreel.
17. Rzekł tedy Iozue do domu Iózefowego, do Efraima i do Manasesa, mówiąc: Ludeś ty wielki, i moc twoa wielka, nie będziesz miał tylko losu iednego.
18. Ale górę będziesz miał; a iż tam iest las, tedy go wyrąbisz, i będziesz miał granice iego; bo wypędzisz Chananeyczyka, choć ma wozy żelazne i choć iest potężny.

ROZDZIAŁ XVIII.
I. Przybytek zgromadzenia wystawiony w Sylo 1. 2. II. Iozue ludzie wyprawuie, aby ostatek ziemi między siedmioro pokolenie podzielili 3 — 10. III. Dział pokolenia Beniaminowego społu z miasty iego 11 — 28.

Tedy się zebrało wszystko zgromadzenie synów Izraelskich do Sylo, i postawili tam namiot zgromadzenia, gdy ziemia była od nich opanowana.
2. A zostało było z synów Izraelskich, którym było nie oddzielono dziedzictwa ich, siedmioro pokolenie.
II. 3. Tedy rzekł Iozue do synów Izraelskich: Dokądże zaniedbywacie wniść, abyście posiedli ziemię, którą wam dał Pan, Bóg oyców waszych?

4. Obierzcie między sobą po trzech mężach z każdego pokolenia, które poślę, aby wstawszy obeszli ziemię, a rozpisali ią według dziedzictwa ich, potym się wrócą do mnie.

  1. 4 Moy. 27, 1. r. 36, 11.
  2. Ioz. 16, 8.
  3. 2 Moy. 2, 29. 30.
  4. Ioz. 16, 10.
  5. 1 Moy. 48. 19.