Ia podam te wszystkie pobite przed Izraelem; koniom ich żyły poderzniesz, a wozy ich ogniem spalisz.
7. Wyciągnął tedy Iozue, i wszystek lud waleczny z nim przeciwko nim ku wodom Merom z nagła, i uderzyli na nie.
8. I podał ie Pan w rękę Izraelowi, i porazili ie, a gonili ie aż do Sydonu wielkiego, i aż do wód gorących, i aż do pola Masfa na wschód słońca, i pobili ie, tak iż i iednego z nich nie zostawili żywego.
9. I uczynił im Iozue, iako mu był rozkazał Pan; koniom ich żyły poderznął, a wozy ich popalił ogniem.
II. 10. Potem wróciwszy się Iozue tegoż czasu wziął Hasor, a Króla iego zabił mieczem; a Hasor było przedtym głową wszystkich tych królestw.
11. Zabili téż[1] każdą duszę, która była w nim, ostrzem miecza morduiąc, tak iż nie zostało nic żywego; a Hasor spalił ogniem.
12. Także uczynił wszystkim miastom Królów onych, i wszystkie Króle ich poymał Iozue, i pobił ie ostrzem miecza, morduiąc ie, iako był[2] rozkazał Moyżesz, sługa Pański.
13. Tylko tych wszystkich miast, które były obronne, nie palił Izrael, oprócz samego Hasora, które spalił Iozue,
14. Wszystkie téż łupy miast onych, i bydła, pobrali sobie synowie Izraelscy, tylko wszystkie ludzie zabiiali ostrem miecza, aż ie wytracili, nie zostawuiąc nikogo żywego.
15. Iako był[3] rozkazał Pan Moyżeszowi, słudze swemu, tak rozkazał Moyżesz Iozuemu; tak téż uczynił Iozue, nie opuścił niczego ze wszystkiego, co był rozkazał Pan Moyżeszowi.
16. A tak wziął Iozue wszystkę onę ziemię górną, i wszystkę na południe leżącą, i wszystkę ziemię Gosen, i równiny, i pola, i górę Izrael z równiną iéy;
17. Od góry Halak, która idzie ku Seyr, aż do Baalgad, w równinie Libańskiey pod górą Hermon; i wszystkie Króle ich poymał, i poraził ie, i pozabiiał ie.[4]
18. Przez wiele dni prowadził Iozue z onymi wszystkimi Królmi woynę.
19. A nie było miasta, któreby pokóy uczyniło z syny Izraelskimi, oprócz Heweyczyków, którzy mieszkali w Gabaon;[5] wszystkie insze wzięli przez woynę.
20. Albowiem od Pana się to stało, że zatwardził serca ich, aby szli ku bitwie przeciw Izraelowi, żeby ie wyniszczył, nie maiąc nad nimi miłosierdzia, ale żeby ie wytracił, iako był rozkazał Pan[6] Moyżeszowi.
III. 21. I ciągnął Iozue onegoż czasu, i wybił syny Enakowe z gór, z Hebronu, z Dabiru, z Anab, i ze wszystkich gór Iudskich, i ze wszystkich gór Izraelskich, pospołu z miasty ich wykorzenił ie Iozue.
22. Nie został nikt z Enakitów, w ziemi synów Izraelskich; tylko w Gazie, w Gad, i w Azdod zostali.
23. Wziął tedy Iozue wszystkę onę ziemię, tak iako mówił Pan do Moyżesza: i podał ią Iozue w dziedzictwo Izraelowi według działów ich, i według pokolenia ich, a uspokoiła się ziemia od woien.
A cić są Królowie ziemi, które pobili synowie Izraelscy, i posiedli ziemię ich za Iordanem ku wschodu słońca, od potoku Arnon aż do góry Hermon, i wszystkę równinę ku wschodu słońca:
2. Sehon, Król Amorreyski, który mieszkał w Hesebon, a panował od Aroer, które[7] leży nad brzegiem potoku Arnon, i od połowy tegoż potoku, i połowy Galaadu aż do potoku Iakub, gdzie są granice synów Ammonowych;
3. A od równin aż do morza[8] Cyneroth na wschód słońca, i aż do morza pustyni, do morza słonego na wschód, idąc ku Betsemot, i od południa pod górę Fasga.
