Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1262

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

 16. Ale oni lepszéy żądaią, to iest niebieskiéy; przetoż i sam Bóg nie wstydzi się nazywać[1] Bogiem ich, bo im miasto zgotował.
 17. Wiarą ofiarował Abraham[2] Izaaka, będąc kuszony, a ofiarował iednorodzonego ten, który był wziął obietnicę.
 18. Do którego rzeczono: W Izaaku tobie będzie nazwano nasienie;[3]
 19. Uważaiąc to, iż Bóg może i od umarłych wzbudzić; zkąd go téż w podobieństwie[4] zmartwychwstania przyiął.
 20. Wiarą około przyszłych rzeczy błogosławił Izaak[5] Iakuba i Ezawa.
 21. Wiarą Iakub umieraiąc, każdemu z synów Iózefowych[6] błogosławił i pokłonił się[7] podparłszy się na wierzch laski swoiéy.
 22. Wiarą Iózef[8] umieraiąc, o wyiściu synów Izraelskich wzmiankę uczynił, i z strony kości swoich rozkazał.
 23. Wiarą narodziwszy się[9] Moyżesz, był ukryty przez trzy miesiące od rodziców swoich, przeto że widzieli nadobne dzieciątko, i nie bali się wyroku królewskiego.
 24. Wiarą Moyżesz,[10] będąc iuż dorosłym, zbraniał się bydź zwany synem córki Faraonowéy,
 27[11]. Raczéy sobie obrawszy, złe rzeczy cierpieć z ludem Bożym, niżeli doczesną mieć z grzechu rozkosz,
 26. Za większe pokładaiąc bogactwo nad skarby Egipskie urąganie Chrystusowe; bo się oglądał na odpłatę.
 27. Wiarą opuścił[12] Egipt, nie boiąc się gniewu[13] królewskiego; bo iakoby widział niewidzialnego, mężnie sobie poczynał.
 28. Wiarą obchodził[14] wielkąnoc i wylanie krwi, aby ten, który tracił pierworodne, nie dotknął się ich.
 29. Wiarą przeszli przez morze[15] czerwone, iako po suszy, o co kusiwszy się Egipczanie, potonęli.
 30. Wiarą mury Ierycha[16] upadły, gdy ie obchodzono przez siedm dni.
 31. Wiarą Rachab[17] wszetecznica nie zginęła współ z nieposłusznymi, przyiąwszy z pokoiem śpiegi do gospody.
 32. A cóż więcéy mam mówić? Boby mi czasu nie stało, gdybym miał powiadać o[18] Giedeonie i o[19] Baraku i o[20] Samsonie i o[21] Iefte i o[22] Dawidzie i o[23] Samuelu i o Prorokach.
 33. Którzy przez wiarę zwalczyli królestwa, czynili sprawiedliwość, dostąpowali obietnic, lwom paszczęki zawierali;[24]
 34. Zagaszali moc[25] ognia, uchodzili ostrza[26] mieczów, mocnymi[27] się stawali z niemocnych, mężnymi bywali[28] na woynie, woyska cudzoziemców[29] do uciekania przywodzili.
 IV. 35. Niewiasty odbierały[30] umarłe swoie wzbudzone; a drudzy są na probach rozciągnieni, nie przyiąwszy wybawienia, aby lepszego dostąpili zmartwychwstania.
 36. Drudzy zasię pośmiewisk i biczowania doświadczyli, nad to i związek i[31] więzienia.
 37. Byli[32] kamionowani, piłą przecierani, kuszeni, mieczem zabiiani, chodzili w owczych[33] i w kozich skórach; byli w niedostatku, w ucisku, w niewczasach;
 38. (Których nie był świat godzien,) tułali się po pustyniach, i po górach, i iaskiniach, i iamach ziemi.
 39. A ci wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy.
 40. Przeto że Bóg o nas coś lepszego przeyrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi.



  1. ↑ 2 Moy. 3, 6. Matt. 22, 32.
  2. ↑ 1 Moy. 22, 9.
  3. ↑ 1 Moy. 21, 12. Rzym. 9, 7.
  4. ↑ 1 Moy. 22, 12.
  5. ↑ 1 Moy. 27, 28.
  6. ↑ 1 Moy. 48, 18.
  7. ↑ 1 Moy. 47, 31.
  8. ↑ 1 Moy. 50, 24.
  9. ↑ 2 Moy. 2, 2.
  10. ↑ 2 Moy. 2, 11.
  11. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 25.
  12. ↑ 2 Moy. 2, 15.
  13. ↑ 1 Moy. 10, 28.
  14. ↑ 2 Moy. 12, 21.
  15. ↑ 2 Moy. 14, 22.
  16. ↑ Ioz. 6, 20.
  17. ↑ Ioz. 2, 1. 18. r. 6, 23.
  18. ↑ Sędz. 6, 11.
  19. ↑ Sędz. 4, 6.
  20. ↑ Sędz. 13, 24.
  21. ↑ Sędz. 11, 11.
  22. ↑ 1 Sam. 16, 13.
  23. ↑ 1 Sam. 1, 20.
  24. ↑ Dan. 6, 16.
  25. ↑ Dan. 3, 25.
  26. ↑ 1 Król. 19, 2.
  27. ↑ Sędz. 8, 15. r. 16, 19.
  28. ↑ Sędz. 3, 10.
  29. ↑ Sędz. 7, 21.
  30. ↑ 1 Król. 17, 23.
  31. ↑ Ier. 20, 2.
  32. ↑ 1 Król. 21, 13.
  33. ↑ 2 Król. 1, 8.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1262&oldid=2775595”