Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1253

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

stępstwo i nieposłuszeństwo wzięło sprawiedliwą zapłatę pomsty;
 3. Iakoż my ucieczemy, ieźli zaniedbamy tak wielkiego zbawienia, które wziąwszy początek opowiadania przez samego Pana od tych, którzy go słyszeli, nam iest potwierdzone?
 4. Którym i Bóg świadectwo wydawał przez znamiona i cuda i rozliczne mocy i przez udzielanie Ducha świętego według woli swoiéy.
 5. Albowiem nie Aniołom poddał świat przyszły, o którym mówimy.
 6. A świadczył ktoś na niektórém mieyscu, mówiąc: Cóż iest[1] człowiek, iż nań pamiętasz, albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
 7. Na małą chwilę mnieyszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go, i postanowiłeś go nad uczynkami rąk twoich,
 8. Wszystkoś poddał pod nogi iego.[2] A poddawszy mu wszystko, nic nie zostawił, coby mu poddanego nie było; lecz teraz ieszcze nie widziemy, aby mu wszystko poddane było.
 II. 9. Ale tego, który na małą chwilę mnieyszym stał się od Aniołów, Iezusa widziemy przez ucierpienie śmierci chwałą i czcią ukoronowanego, aby z łaski Bożéy za wszystkie śmierci skosztował.[3]
 10. Albowiem należało na tego, dla[4] którego iest wszystko, i przez którego iest wszystko, aby wiele synów do chwały przywodząc, wodza[5] zbawienia ich przez ucierpienie[6] doskonałym uczynił.
 III. 11. Bo ten, który poświąca, i ci, którzy bywaią poświąceni, z iednego są wszyscy, dla któréy przyczyny nie wstyda się, ich bracią nazywać,
 12. Mówiąc: Opowiem imię twoie[7] braci moiéy, w pośrzodku zgromadzenia śpiéwać ci będę.
 13. I zasię: Ia w nim[8] dufać będę; a zasię: Oto ia i dzieci,[9] które mi dał[10] Bóg.
 14. Ponieważ tedy dzieci społeczność maią ciała i krwi, i on także stał się ich uczęstnikiem, aby przez[11] śmierć zniszczył[12] tego, który miał władzą śmierci, to iest diabła,
 15. A iżby wyswobodził te, którzy dla boiaźni śmierci po wszystek czas żywota podlegli byli niewoli.
 16. Bo zaiste nigdzie nie przyiął Aniołów, ale nasienie Abrahamowe przyiął.
 17. Zkąd miał bydź we wszystkiém podobny braciom, aby był[13] miłosiernym i wiernym naywyższym Kapłanem w tém, co się u Boga na ubłaganie za grzechy ludzkie dziać miało.
 18. Albowiem że sam[14] cierpiał, będąc kuszony, może tych, którzy są w pokusach, ratować.

ROZDZIAŁ III.


 I. Moyżesz mnieyszy od Chrystusa Pana 1 — 4. II. tak iako mnieyszy iest sługa od pana swego 5. 6. III. upominania i pogrożki z świadectwa Dawidowego 7. IV. ieźliby kto odpornym był 8 — 11. V. albo ku posłuszeństwu leniwym, aby tego zaniechał 12 — 19.
Przetoż, bracia święci,[15] powołania niebieskiego uczęstnicy! obaczcie[16] Apostoła i naywyższego Kapłana wyznania naszego, Chrystusa Iezusa,
 2. Wiernego temu, który go postanowił, iako i Moyżesz był[17] we wszystkim domu iego.
 3. Albowiem tém większéy chwały ten nad Moyżesza godzien, im większą cześć ma budownik domu, niżeli sam[18] dom.
 4. Bo każdy dom bywa budowany od kogo; ale który wszystkie[19] rzeczy zbudował, Bóg iest.
 II. 5. A byłci[17] Moyżesz wierny we wszystkim domu iego, iako sługa, na[20] świadectwo tego, co potém miało bydź mówiono.

 6. Ale Chrystus iako syn nad domem swoim panuie, którego domem[21] my iesteśmy, ieźli tylko tę pewną ufność

  1. ↑ Iob. 7, 17. Ps. 8, 5.
  2. ↑ Ps. 8, 7. Matt. 28, 18.
  3. ↑ Filip. 2, 8. 9.
  4. ↑ Przyp. 16, 4. Rzym. 11, 36.
  5. ↑ Dzie. 3, 15.
  6. ↑ Łuk. 24, 26.
  7. ↑ Ps. 22, 23.
  8. ↑ 2 Sam. 22, 3. Ps. 18, 3.
  9. ↑ Izai. 8, 18.
  10. ↑ Ian. 17, 6. 9.
  11. ↑ Ozeasz. 13, 14.
  12. ↑ 1 Ian. 3, 8.
  13. ↑ Żyd. 4, 15. Żyd. 5, 1.
  14. ↑ Żyd. 5, 2.
  15. ↑ 1 Piotr. 1, 15.
  16. ↑ Żyd. 2, 1.
  17. ↑ 17,0 17,1 4 Moy. 12, 7.
  18. ↑ Zach. 6, 13.
  19. ↑ 2 Kor. 5, 5. Efez. 2, 10.
  20. ↑ 5 Moy. 18, 15. 18.
  21. ↑ 1 Piotr. 2, 5.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1253&oldid=2775621”