6. Ale która w roskoszach żyie, ta żyiąc umarłą iest.
7. To tedy rozkazuy, żeby były nienaganione.
8. A ieźli kto o swoich, a naywięcéy o domowych starania niema, wiary się zaprzał, i gorszy iest niż niewierny.
9. Wdowa niech będzie obrana, któraby nie miała mniéy sześćdziesiąt lat, która była żoną iednego męża,
10. Maiąca świadectwo w dobrych uczynkach, ieźli dzieci wychowała, ieźli goście przyimowała, ieźli Swiętych nogi umywała, ieźli utrapionych wspomagała, ieźli każdego uczynku dobrego naśladowała.
11. Wdów zasię młodszych chroń się; bo gdyby się zbestwiły przeciw Chrystusowi, chcą za mąż iść,
12. Maiąc osądzenie, iż pierwszą wiarę odrzuciły;
13. Owszem téż próżnuiąc uczą się, chodzić od domu do domu; a nie tylko są próżnuiące, ale téż świegotliwe, niepotrzebnemi rzeczami się bawiące, mówiąc, co nie przystoi.
14. Chcę tedy, aby młodsze[1] szły za mąż, dzieci rodziły, gospodyniami były; przeciwnikowi żadnéy przyczyny nie dawały ku obmowisku;
15. Albowiem się iuż niektóre obróciły za szatanem.
16. Przetoż, ieźli który wierny albo która wierna ma wdowy, niechże ie opatruie, a niech zbór nie będzie obciążony, aby tym, które są prawdziwie wdowy, dostarczyło.
III. 17. Starsi, którzy się w przełożeństwie[2] dobrze sprawuią, niech będą mieni za godne dwoiakiéy czci, a zwłaszcza ci, którzy pracuią w słowie i w nauce.
18. Albowiem pismo[3] mówi: Wołowi młocącemu nie zawiążesz gęby; i godzień[4] iest robotnik zapłaty swoiéy.
19. Przeciwko starszemu nie przyimuy skargi, chyba za dwiema albo trzema świadkami.
20. A te, którzy grzeszą, strofuy przed wszystkimi, aby i drudzy boiaźń mieli.
21. Oświadczam się przed[5] Bogiem i Panem Iezusem Chrystusem, i przed Anioły wybranymi, abyś tych rzeczy przestrzegał, w osobach nie brakuiąc, nic nie czyniąc z przychylności.
22. Ręku z prędka na nikogo nie wkładay, ani bądź uczęstnikiem cudzych grzechów; samego siebie czystym zachoway.
23. Saméy wody więcéy nie piiay, ale używay po trosze wina dla żołądka twego i częstych chorób twoich.
24. Grzechy niektórych ludzi przedtém są iawne, i uprzedzaią na sąd, a za niektórymi idą pozad.
25. Także téż dobre uczynki przedtém są iawne; ale które są insze, utaić się niemogą.
I. Opisuie powinności sług 1 — 9. II. i iako iest zarazą łakomstwo, pokazuie 10. III. do pobożności 11. IV. i w dobrém do stateczności napomina 12 — 16. V. nauki bogatym dawa 17 — 19. VI. przestrzega, żeby się nie parał z niepotrzebnemi naukami 20. 21.
Którzykolwiek słudzy są[6] pod iarzmem, niech rozumieią, pany swe godne bydź wszelakiéy czci, aby imię Boże i nauka nie była bluźniona.
2. A którzy maią pany wierne, niech nimi nie gardzą dla tego, iż są bracią, ale tym raczéy niech służą, iż są wierni i mili, dobrodzieystwa Bożego uczęstnicy. Tego nauczay i do tego upominay,
3. Ieźli kto inaczéy uczy, a nie przystępuie do zdrowych mów Pana naszego Iezusa Chrystusa, i do téy nauki, która iest według pobożności,
4. Taki nadęty iest, i nic nie umie, ale szaleie około[7] gadek i sporów o słowa, z których pochodzi zazdrość, swar, złorzeczenia, złe podeyrzenia,
5. Przewrotne ćwiczenia ludzi umysłu skażonego, i którzy pozbawieni są prawdy, którzy rozumieią, że pobożność iest zyskiem cielesnym; odstąpże od takich.
