Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1180

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

 10. Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieie ku zbawieniu.
 11. Bo pismo mówi: Wszelki, kto weń[1] wierzy, nie będzie pohańbiony;
 12. Gdyż niemasz różności między Żydem i Grekiem; bo tenże Pan wszystkich bogaty iest ku wszystkim, którzy go wzywaią.
 13. Każdy bowiem, ktoby[2] wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
 14. Iakoż tedy wzywać będą tego, w którego nie uwierzyli? a iako uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? a iako usłyszą bez kaznodziei?
 IV. 15. Iakoż téż będą kazać, ieźliby nie byli posłani? Iako napisano: O iako śliczne są nogi[3] tych, którzy opowiadaią pokóy, tych, którzy opowiadaią dobre rzeczy.
 16. Aleć nie wszyscy posłuszni byli Ewangielii; albowiem Izaiasz[4] mówi: Panie! któż uwierzył kazaniu naszemu?
 17. Wiara tedy iest z słuchania, a słuchanie przez słowo Boże.
 18. Ale mówię: Izali nie słyszeli? i owszem[5] na wszystkę ziemię wyszedł głos ich, i na kończyny okręgu ziemi słowa ich.]
 19. Ale mówię: Izali tego nie poznał Izrael: Pierwszy Moyżesz mówi: Ia was do zawiści pobudzę przez naród, który[6] nie iest narodem, przez naród nierozumny rozdraźnię was.
 V. 20. A Izaiasz śmiałości używaiąc mówi: Iestem znaleziony[7] od tych, którzy mnie nie szukali, i iestem obiawiony tym, którzy się o mnie nie pytali.
 21. Ale przeciwko Izraelowi mówi: Cały dzień wyciągałem[8] ręce moie do ludu upornego i sprzeciwiaiącego się.

ROZDZIAŁ XI.
 I. Żeby o ludu Bożym i o kościele według zwierzchnego pozoru nie sądzono 1 — 3. II. niewiadomością Eliaszową dowodzi 4 — 15. III. Żydowie choć przodki święte mieli 16 — 22. IV. nie wszyscy są wybrani 23. V. także téż nie wszyscy z Poganów przyięci 24 — 29. VI. Pogany do pokory upomina 30 — 32. VII. głębokim się sądom Bożym dziwuie 33 — 36.

Mówię tedy: Izali[9] Bóg odrzucił lud swóy? Nie day tego Boże! Albowiem i iam iest Izraelczyk z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Beniaminowego.
 2. Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przeyrzał. Azaż nie wiecie, co mówi pismo o Eliaszu? iako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi, mówiąc:
 3. Panie! Proroki[10] twoie pomordowali, i ołtarze twoie zburzyli a zostałem ia sam, i szukaią duszy moiéy.
 II. 4. Ale cóż mu mówi Boska odpowiedź? Zostawiłem sobie siedm tysięcy mężów, którzy nie skłonili kolana Baalowi.
 5. Tak tedy teraźnieyszego czasu ostanki podług wybrania z łaski zostały.
 6. A ponieważ[11] z łaski, tedyć iuż nie z uczynków, inaczéy łaska iużby nie była łaską; a ieźli z uczynków, iużci nie iest łaska; inaczéy uczynek iużby nie był uczynkiem.
 7. Cóż tedy? Czego Izrael[12] szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są,
 8. (Iako napisano: Dał im Bóg[13] ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli,) aż do dzisieyszego dnia.
 9. A Dawid mówi: Niechay im będzie[14] stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą.
 10. Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylay.
 11. Mówię tedy: Azaż się potknęli, aby padli? Nie day tego Boże! Ale przez ich upadek doszło zbawienie[15] Poganów, aby ie do zawiści przywiódł.

 12. A ponieważ upadek ich iest bogactwem świata, a umnieyszenie

  1. ↑ Izai. 28, 16. Rzym. 9, 33. 1 Piotr. 2, 6.
  2. ↑ Ioel. 2, 32. Dzie. 22, 16.
  3. ↑ Izai. 52, 7. Nahum. 1, 15.
  4. ↑ Izai. 53, 1. Ian. 12, 38.
  5. ↑ Ps. 19, 5.
  6. ↑ 5 Moy. 32, 21.
  7. ↑ Izai. 65, 1.
  8. ↑ Izai. 65, 2. Ier. 35, 41.
  9. ↑ Ier. 31, 37. etc.
  10. ↑ 1 Król. 19, 10.
  11. ↑ 5 Moy. 9, 4. 5.
  12. ↑ Rzym. 9, 31.
  13. ↑ Izai. 6, 9. r. 29, 10. Ezech. 12, 2. Matt. 13, 14. Mark. 4, 12. Łuk. 8, 10. Ian. 12, 40. Dzie. 28, 26.
  14. ↑ Ps. 69, 23.
  15. ↑ Rzym. 10, 19.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1180&oldid=2772312”