Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1179

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

 18. A tak nad kim chce, zmiłowywa się, a kogo chce, zatwardza.
 19. Ale mi rzeczesz? Przeczże się ieszcze uskarza? bo któż się sprzeciwił woli iego?
 III. 20. I owszem, o człowiecze! któżeś ty iest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka[1] rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?
 21. Izali niema mocy garncarz[2] nad gliną, żeby z téyże bryły uczynił iedno naczynie ku uczciwości a drugie ku zelżywości?
 22. A ieźliż Bóg chcąc okazać gniew, i znaiomą uczynić możność swoię, znosił w wielkiéy cierpliwości naczynia gniewu na zginienie zgotowane,
 23. A iżby znaiome uczynił bogactwo chwały swoiéy nad naczyniem miłosierdzia, które zgotował ku chwale;
 IV. 24. Których i powołał, to iest nas, nie tylko z Żydów, ale i z Poganów,
 25. Iako téż u Ozeasza mówi: Nazowię lud, który[3] nie był moim, ludem moim, a onę, która nie była umiłowaną, nazowię umiłowaną.
 26. I stanie się, że na tém mieyscu, gdzie im mawiano: Nie iesteście wy[4] ludem moim, tam nazwani będą synami Boga żywego.
 27. A Izaiasz woła nad Izraelem, mówiąc: Choćby liczba[5] synów Izraelskich była iako piasek morski, ostanki zachowane będą.
 28. Albowiem sprawę skończy i skróci w sprawiedliwości; sprawę zaiste skróconą uczyni Pan na ziemi.
 29. I iako przed tém powiedział Izaiasz: By nam był Pan zastępów[6] nie zostawił nasienia, bylibyśmy się stali iako[7] Sodoma, i Gomorze bylibyśmy podobni.
 30. Cóż tedy rzeczemy? To, iż Poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która iest z wiary.
 31. A Izrael szukaiąc[8] zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.
 32. Dla czegoż? Iż nie z wiary, ale iako z uczynków zakonu iéy szukali; albowiem się obrazili o kamień obrażenia,
 33. Iako napisano: Oto, kładę w Syonie[9] kamień obrażenia, i opokę otrącenia, a wszelki,[10] który weń wierzy, nie będzie pohańbiony.

ROZDZIAŁ X.
 I. Pokazuie skutki wybrania 1. 2. II. iż iedni odrzucaią, drudzy przyimuią 3. III. Chrystusa, który iest celem zakonu 4 — 14. IV. powołanie Poganów przez Moyżesza 15 — 19. V. a Żydów przez Izaiasza przepowiedziane iest 20. 21.

Bracia! przychylna wola serca mego i modlitwa, którą czynię do Boga za Izraelem, iestci ku zbawieniu.
 2. Albowiem dawam im świadectwo, iż gorliwość[11] ku Bogu maią, ale nie według wiadomości.
 II. 3. Bo nie znaiąc sprawiedliwości Bożéy, a chcąc własną sprawiedliwość wystawić, sprawiedliwości Bożéy nie byli poddani.
 III. 4. Albowiem koniec zakonu iest[12] Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu.
 5. Gdyż Moyżesz pisze o sprawiedliwości, która iest z zakonu, iż któbykolwiek te[13] rzeczy czynił, przez nie żyć będzie.
 6. Ale sprawiedliwość, która iest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swém: Kto[14] wstąpi na niebo? to iest Chrystusa na dół sprowadzić;
 7. Albo kto zstąpi do przepaści? to iest Chrystusa od umarłych wyprowadzić.
 8. Ale (Moyżesz) cóż mówi: Blisko ciebie iest[15] słowo uściech twoich i w sercu twoiém. Toć iest słowo wiary, które opowiadamy:

 9. Że ieźlibyś usty wyznał Pana Iezusa, i uwierzyłbyś w sercu twoiém, że go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.

  1. ↑ Izai. 45, 9. r. 64, 8.
  2. ↑ Ier. 18, 6. 2 Tym. 2, 20.
  3. ↑ Ozeasz. 2, 23. 1 Piotr. 2, 10.
  4. ↑ Ozeasz. 1, 10.
  5. ↑ Izai. 10, 22. Amos. 9, 8. Zach. 13, 8.
  6. ↑ Iz. 1, 9.
  7. ↑ 1 M. 19, 24. Izai. 13, 19. Ier. 50, 40. Ezech. 16, 55.
  8. ↑ Rzym. 10, 2. r. 11, 7.
  9. ↑ Ps. 118, 22. Iz. 8, 14. r. 28, 16. Matt. 21, 42. Mark. 12, 10. 1 Piotr. 2, 6.
  10. ↑ Ps. 2, 16. Przyp. 16, 20. Ier. 17, 7.
  11. ↑ Rzym. 9, 31.
  12. ↑ Matt. 5, 17. Dzie. 13, 38. Gal. 3, 24.
  13. ↑ 3 Moy. 18, 5. Ez. 20, 11. Gal. 3, 12.
  14. ↑ 5 Moy. 30, 12.
  15. ↑ 5 Moy. 30, 14. Izai. 51, 16. r. 59, 21.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1179&oldid=2772022”