Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1137

Abraham za pieniądze u synów^[1] Hemora, oyca Sychemowego.
 17. A gdy się przybliżył czas^[2] obietnicy, o którą był przysiągł Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud, i rozmnożył się w Egipcie,
 18. Aż nastał inny Król, który nie znał Iózefa.
 19. Ten podchodząc zdradliwie naród nasz, trapił oyce nasze, tak, iż musieli wymiatać niemowiątka^[3] swoie, żeby się nie rozkrzewiały.
 II. 20. Pod ten czas narodził się^[4] Moyżesz, a był krasnym z daru Bożego, którego chowano przez trzy miesiące w domu oyca iego.
 21. A gdy był wyrzucony, wzięła^[5] go córka Faraonowa i wychowała go sobie za syna.
 22. I wyćwiczony iest Moyżesz we wszelkiéy mądrości Egipskiéy, a był możny w mowach i w uczynkach.
 23. A gdy mu było czterdzieści^[6] lat, przyszło mu na myśl, aby nawiedził bracią swą, syny Izraelskie.
 24. A uyrzawszy iednego ukrzywdzonego, uiął się oń, i pomścił się krzywdy tego, który bezprawie cierpiał, zabiwszy Egipczanina.
 25. Albowiem mniemał, że bracia iego rozumieią, że Bóg przez rękę iego dawa im wybawienie; lecz oni tego nie rozumieli.
 26. A nazaiutrz^[7] pokazał się im, gdy się z sobą bili, i prowadził ie do pokoiu, mówiąc: Mężowie! braciaście sobie; przeczże się społem krzywdzicie?
 27. Lecz ten, co krzywdził bliźniego, odegnał go, mówiąc: Któż cię postanowił Książęciem i sędzią nad nami?
 28. Izali mię ty chcesz zabić, iakoś wczora zabił Egipczanina?
 29. I uciekł Moyżesz za temi słowy, i był przychodniem w ziemi Madyańskiéy, gdzie spłodził dwu synów.
 30. A gdy się wypełniło^[8] cztérdzieści lat, ukazał mu się na puszczy góry Syna Anioł Pański w płomieniu ognistym we krzu.
 31. A Moyżesz uyrzawszy, zadziwił się onemu widzeniu; a gdy przystąpił, aby się temu przypatrzył, stał się do niego głos Pański:
 32. Iam iest Bóg^[9] oyców twoich, Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków, i Bóg Iakubów. A zadrzawszy Moyżesz, nie śmiał się przypatrować.
 33. I rzekł mu Pan: Zzuy obuwie^[10] z nóg twoich; bo mieysce, na którém stoisz, iest ziemia święta.
 34. Widząc widziałem utrapienie ludu mego, który iest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, a zstąpiłem, żebym ie wybawił; przetoż teraz chodź, poślę cię do Egiptu.
 35. Tego Moyżesza, którego się byli zaprzeli, mówiąc: Któż cię postanowił^[11] Książęciem i sędzią? Tego Bóg Książęciem i wybawicielem posłał przez rękę Anioła, który mu się ukazał we krzu.
 36. I ten ie wywiódł, czyniąc^[12] cuda i znamiona w ziemi Egipskiéy i na morzu czerwoném i na puszczy, przez cztérdzieści^[13] lat.
 37. Tenci iest Moyżesz, który rzekł synom Izraelskim: Proroka^[14] wam wzbudzi Pan, Bóg wasz z braci waszych, iako mię, onego^[15] słuchać będziecie;
 38. Ten iest, który był w zgromadzeniu na puszczy z Aniołem, który mówił do niego na^[16] górze Syna, i z oycy naszymi, który^[17] przyiął słowa Boże żywe, aby ie nam podał.
 39. Któremu nie chcieli posłuszni bydź oycowie nasi; ale go odrzucili, i obrócili się sercy swemi do Egiptu,
 40. Mówiąc do Aarona: Uczyń nam^[18] bogi, którzyby szli przed nami; albowiem Moyżeszowi onemu, który nas wywiódł z ziemi Egipskiéy, niewiemy co się stało.
 41. I uczynili w one dni cielca, i sprawowali ofiarę onemu bałwanowi, i weselili się w sprawach rąk swoich,^[19]

 42. I odwrócił się Bóg, i podał ie,

1. 1 Moy. 33, 19.
2. 2 Moy. 1, 7. Ps. 105, 24.
3. 2 Moy. 1, 22.
4. 2 Moy. 2, 2.
5. 2 Moy. 2, 9. 10.
6. 2 Moy. 2, 11.
7. 2 Moy. 2, 13.
8. 2 Moy. 3, 2.
9. 2 Moy. 3, 6. Matt. 22, 32.
10. 2 Moy. 3, 5.
11. 2 Moy. 2, 13. 14.
12. 2 Moy. 7, 8—14.
13. Żyd. 3, 9.
14. 5 Moy. 18, 15. Dzie. 3, 22.
15. Matt. 17, 5. Mark. 9, 7. Łuk. 9, 35.
16. 2 Moy. 19, 3.
17. Ian. 6, 68.
18. 2 Moy. 32, 1.
19. Rzym. 1, 23.