Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1122

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

tem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są.
10. I wszystko moie iest twoie, a[1] twoie, moie, i uwielbionym iest w nich.
11. A nie iestem więcéy na świecie, ale oni są na świecie, a ia do ciebie idę. Oycze święty, zachoway ie w imieniu twoiém, któreś mi dał, aby byli iedno, iako i my.
12. Gdym z nimi był[2] na świecie, Iam ie zachowywał w imieniu twoiém; któreś mi[3] dał, strzegłem ich, i żaden[4] z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się[5] pismo wypełniło.
13. Ale teraz do ciebie idę, i mówię to na świecie, aby mieli radość moię doskonałą w sobie.
14. Iam im dał słowo twoie, a świat ie miał w nienawiści; bo nie są z świata.[6]
15. Nie proszę, abyś ie wziął z świata, ale abyś ie zachował ode złego.
16. Nie sąć z świata, iako i ia nie iestem z świata.
17. Poświęćże ie w prawdzie twoiéy; słowo twoie[7] iest prawdą.
18. Iakoś ty mię posłał na[8] świat, tak i ia posłałem ie na świat.
19. A ia poświęcam samego siebie za nie, aby i oni poświęceni byli w prawdzie.
III. 20. A nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię;
21. Aby wszyscy[9] byli iedno, iako ty,[10] oycze! we mnie a ia w tobie; aby i oni w nas iedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.
22. A ia tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli iedno, iako my iedno[11] iesteśmy,
23. I w nich a ty we mnie, aby byli doskonałymi w iedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś ie umiłował, iakoś i mię umiłował.
24. Oycze! któreś mi dał, chcę aby[12] gdziem ia iest, i oni byli zemną, aby oglądali chwałę moię, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata.
25. Oycze sprawiedliwy! i świat[13] cię nie poznał; alem ia cię poznał, a i ci poznali, żeś ty mię[14] posłał.
26. I uczyniłem im znaiome imię twoie i znaiome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była a a w nich.

ROZDZIAŁ XVIII.
I. Pan od Iudasza zdradzony, mocą swoią żołnierze poraził, że na ziemię paść musieli, a dobrowolnie się dawszy poimać, przed Annaszem i Kaifaszem stanął 1 — 21. II. ieden go z sług uderzył 22 — 26. III. Piotr się go zaprzał 27. IV. Piłatowi oddany, i co się tam z nim działo 28 — 40.

To powiedziawszy Iezus, wyszedł[15] z uczniami swoimi przez potok Cedron, gdzie był ogród, do którego on wszedł i uczniowie iego.
2. A wiedział i Iudasz, który go wydawał, ono mieysce; bo się tam często schadzał Iezus z uczniami swoimi.
3. Przetoż Iudasz[16] wziąwszy rotę i sługi od przednieyszych Kapłanów i Faryzeuszów, przyszedł tam z laterniami i z pochodniami i z broniami.
4. Tedy Iezus wiedząc wszystko, co nań przyiść miało, wyszedłszy rzekł im: Kogo szukacie?
5. Odpowiedzieli mu: Iezusa Nazareńskiego. Rzekł im Iezus: Iam iest. A stał z nimi i Iudasz, który go wydawał.
6. A skoro im rzekł: Iam[17] iest, postąpili nazad, i padli na ziemię.
7. Tedy ich zasię spytał: Kogo szukacie? A oni rzekli: Iezusa Nazareńskiego.
8. Odpowiedział Iezus: Powiedziałem wam, iam iest; ieźli tedy mię szukacie, dopuśćcież tym odeyść;
9. Aby się wypełniły słowa, którem był powiedział: Nie straciłem żadnego z tych, któreś[18] mi dał.

10. Tedy Symon Piotr[19] maiąc miecz, dobył go, i uderzył sługę Kapłana naywyższego, i uciął mu ucho

  1. Ian. 16, 15.
  2. Ian. 6, 39.
  3. Izai. 8, 18.
  4. Ian. 18, 9.
  5. Ps. 69, 29. Ps. 109, 8.
  6. Ian. 15, 18. 19.
  7. Ian. 8, 32.
  8. Ian. 20, 21.
  9. Gal. 3, 28. Efez. 4, 3.
  10. Ian. 10, 38. r. 14, 11.
  11. Ian. 10, 30.
  12. Ian. 12, 26. r. 14, 3.
  13. Ian. 15, 21. r. 16, 3.
  14. Ian. 16, 27.
  15. Matt. 26, 36. Mark. 14, 32. Łuk. 22, 39.
  16. Matt. 26, 47. Mark. 14, 43. Łuk. 22, 47.
  17. Ian. 6, 20.
  18. Ian. 17, 12.
  19. Matt. 26, 51. Łuk. 22, 50.