go, Iudasz, syn Symona, Iszkaryot, który go miał wydać:
5. Przeczże téy maści nie przedano za trzy sta groszy, a nie dano ubogim?
6. A to mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był[1] złodzieiem, i mieszek miał, a cokolwiek włożono, nosił.
II. 7. Tedy rzekł Iezus: Zaniechay iéy; na dzień pogrzebu mego to chowała.
8. Albowiem ubogie zawsze z sobą[2] macie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
9. Dowiedział się tedy lud wielki, iż tam był, i przyszli nie tylko dla Iezusa, ale téż aby Łazarza widzieli, którego[3] był wzbudził od umarłych.
III. 10. I radzili się przednieysi Kapłany, żeby i Łazarza zabili.
11. Bo wiele z Żydów dla niego odstępowali i wierzyli w Iezusa.
IV. 12. Nazaiutrz[4] wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Iezus idzie do Ieruzalemu,
13. Nabrali[5] gałązek palmowych, i wyszli na przeciwko niemu i wołali: Hosanna! błogosławiony, który idzie[6] w imieniu Pańskiém, Król Izraelski!
14. A dostawszy Iezus oślęcia, wsiadł na nie, iako napisano iest:
15. Nie bóy się, córko[7] Syońska! oto, Król twóy idzie, siedzący na oślęciu.
16. Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie iego, ale gdy był Iezus uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisano, a że mu to uczynili.
17. Świadczył tedy lud, który z nim był, iż Łazarza zawołał z grobu i wzbudził go od umarłych.
V. 18. Dla tegoż téż wyszedł przeciwko niemu lud, że słyszał, iż on ten cud uczynił.
19. Tedy mówili Faryzeuszowie[8] między sobą: Widzicie, że nic nie sprawicie; oto, świat za nim poszedł.
VI. 20. A byli niektórzy Grekowie z tych, którzy przychodzili do Ieruzalemu, żeby się modlili w święto.
21. Ci tedy przyszli do Filipa, który był[9] z Betsaidy Galileyskiéy, i prosili go, mówiąc: Panie![10] chcemy Iezusa widzieć.
22. Szedł Filip i powiedział Andrzeiowi, a Andrzéy zasię i Filip powiedzieli Iezusowi.
23. A Iezus odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby[11] był uwielbiony Syn człowieczy.
24. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ieźliby ziarno[12] pszeniczne wpadłszy do ziemi, nie obumarło, ono samo zostawa; lecz ieźliby obumarło, wielki pożytek przynosi.
25. Kto miłuie[13] duszę swoię, utraci ią, a kto nienawidzi duszy swoiéy na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże iéy.
26. Ieźli mnie kto służy, niechże mię naśladuie, a gdziem[14] ia iest, tam i sługa móy będzie; a ieźli mnie[15] kto służyć będzie, uczci go oyciec móy.]
27. Terazci dusza moia[16] zatrwożona iest; i cóż rzekę? Oycze! zachoway mię od téy godziny; alemci dla tego przyszedł na tę godzinę.
28. Oycze! uwielbiy imię twoie. Przyszedł tedy głos z nieba: I uwielbiłem i ieszcze uwielbię.
29. A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.
30. Odpowiedział Iezus i rzekł: Nie dla mnie[17] się ten głos stał, ale dla was.
31. Teraz iest[18] sąd świata tego, teraz Książę świata tego precz[19] wyrzucone będzie.
32. A ia ieźli będę[20] podwyższony od ziemi, podciągnę wszystkich do siebie.
33. (A mówił to, oznaymuiąc, iaką śmiercią miał umrzeć.)
34. Odpowiedział mu on lud: Myśmy słyszeli[21] z zakonu, iż Chrystus trwa na wieki; a iakoż ty mówisz, że musi bydź podwyższony Syn człowieczy?
- ↑ Ian. 13, 29.
- ↑ 5 Moy. 15, 11. Matt. 26, 11.
- ↑ Ian. 11, 43.
- ↑ Matt. 21, 8.
- ↑ Mark. 11, 8. 9. Łuk. 19, 36.
- ↑ Ps. 118, 26.
- ↑ Izai. 62, 11. Zach. 9, 9.
- ↑ Ian. 11, 47.
- ↑ Ian. 1, 45.
- ↑ Łuk. 19, 3.
- ↑ Ian. 13, 31. r. 17, 1.
- ↑ 1 Kor. 15, 37.
- ↑ Matt. 10, 39. r. 16, 25.
- ↑ Ian. 14, 3.
- ↑ 1 Sam. 2, 30.
- ↑ Matt. 26, 38.
- ↑ Ian. 11, 42.
- ↑ Ian. 16, 11.
- ↑ r. 14, 30.
- ↑ Ian. 3, 14.
- ↑ 2 Sam. 7, 16. Ps. 45, 7. i 89, 37. Izai. 9, 7. Ezech. 37, 25. Dan. 2, 44. r. 7, 14. Mich. 5, 2.
