Strona:Astarot - Fin de siècle.djvu/73

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


Choć fortuna bywa ślepą,
Lecz ten, kogo łokciem bodnie,
Wnet naocznie stwierdzi: wszystko
W Corsie życia jest przechodnie.

Smutek, radość i nienawiść,
Miłość, która życie słodzi,
Szczęście, nędza i bogactwo
Wraz się zjawia i przechodzi.

Wszystko to, co trwa pod słońcem,
Jest zaledwie krótką chwilką,
A niezmienną wyjątkowo
Zmienność kobiet bywa tylko.

Corso jest też błędną drogą,
Gdy się ludzie zwalą tłuszczą,
Nic perswazja nie pomoże —
Wykroczenia się dopuszczą.

To też jest to dosyć trudnem,
Póki Corso trwa na ziemi,
Stale żyć na dobrej stopie
Z żywiołami rozlicznemi.

A więc pilnie bacz na ziemię,
Choć się nieraz rwiesz ku górze,
Bowiem nogi w lot podstawiać
W bliźnich Twoich tkwi naturze.