Strona:Astarot - Fin de siècle.djvu/67

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


Oto nieborak już poddał się
I tylko drży... z pożądania,
A ona, biorąc w niewolę go,
W całusie lubym się słania.

A więc nareszcie »zawieszą broń«,
Lecz jest to króciutką chwilką,
Gdyż, jak wiadomo, zaledwie trwa
Przez narzeczeństwa czas tylko.

Z małżeństwem pokój zrywa się wnet
I z pierwszą jej fanaberją
Znowu zacięty wybucha bój,
Lecz tym już razem... na serjo.