polskiego. I tak historyk znajdzie w niem pożądane dokumenta, powieściopisarz rysy obyczajowe w pamiętnikach opisane, lubownik literatury nadobnej utwory poetyczne i t. d. W pierwszym zeszycie o którym dopiero co wzmiankowaliśmy zamieścił wydawca: „Wspomnienia damy polskiej z XVIII. wieku, – Hymn na stuletnią obronę Wiednia przez Kazimierza Ustrzyckiego, – Proklamację generała Dąbrowskiego, – i – Tomicyanów z roku 1536 –1537, ustęp niewydany.”
Autorką „wspomnień”, które znajdujemy na czele zeszytu pierwszego „Archiwum Wróblewieckiego” jest Barbara z Ustrzyckich Tarnowska,[1] kobieta wielkiego rozumu i wykształcenia, znakomita Polka, szczerze do ojczyzny przywiązana, a przez swe pokrewieństwo i stosunki postawiona na stanowisku, które jej wiele widzieć i wiele wiedzieć dozwalało. Opisuje ona sprawy krajowe z lat 1789, 1790, 1791 – 1792, 1794, 1796 i 1805 w sposób pełen prostoty, ale zarazem dokładny, rzucający na wypadki i ludzi światło bardzo trafnych i sprawiedliwych poglądów. Niepisała Tarnowska swoich pamiętników dla szerokiego koła czytelników, lecz pisała je dla dzieci swoich, dla rodziny, to też i nie ma w nich nic udanego, żadnego pozowania i popisu autorskiego, a tylko szczera prawda. Przeszłość w której żyła ta wdowa
- ↑
Autor wstępu, p. Stanisław Kunasiewicz jednak pomylił imię, bo nie Barbara a Urszula z Ustrzyckich Tarnowska.
