la. Właściwie nosili miano Mongołów, ale europejczycy nazwali ich Tartarami, tak starożytni oznaczali piekło.
Istotnie Europa wierzyła, że to wysłańcy piekła. I pozostała im ta nazwa Tartarów albo Tatarów. Mieli oni swoją pogańską religię — i nie uznawali ani Chrystusa, ani Mahometa.
Pierwsze państwa na które napadli, idąc od granicy Chin, z Mongolii, były to kraje muzułmańskie: Mezopotamia, kraj, gdzie niegdyś były znane z Pisma Świętego miasta Babilon i Niniwa; dalej Persya, a potem Syrya i mała Azya. Wszędzie tu rozsiewali Tatarzy zniszczenie, postrach, rzeź, pożary.
Niedość im było Azyi: ruszyli na Eupę; napadli Ruś, dzisiejszą Rosyę Wschodnią ze stolicą Moskwą i ziemię tę podbili tak, że księstwo moskiewskie było 200 lat pod panowaniem tatarskiem. Ruszyli dalej na Ukrainę, na Litwę, na Polskę, a zagony ich szły na Ślązk, Czechy, na Węgry.
Tu — jak wszędzie — szerzyli zniszczenie i tysiące młodzieńców i dziewic porywali do niewoli (jassyr).
Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/158
Ta strona została uwierzytelniona.
