znaczone do potraw albo przetapiają, skutkiem czego woda i sernik wydzielają się w postaci t. zw. szumowin, albo też konserwują masło za pomocą solenia. Dawniej uważano masło za artykuł niepodlegający zafałszowaniom, ponieważ przypuszczano, że masło fałszowane daleko prędzej ulega zepsuciu; obecnie dowiedzionem jest, że masło nietylko podlega licznym zafałszowaniom, lecz nawet zastępują je sztucznym produktem.
Zafałszowanie masła polega na: 1) powiększeniu wagi przez dodanie wody, maślanki, soli, mąki, papki kartoflanej, a rzadziej ciał mineralnych jak talku, gipsu, szpatu ciężkiego i t. d. 2) na dodawaniu ciał konserwujących, jak sody boraksu, potażu, kwasu salicylowego i t. p., które zapobiegają psuciu się czyli jełczeniu masła, 3) na barwieniu masła za pomocą soku marchwi lub naparu kwiatów nagietka, krokoszu, szafranu, a niekiedy farby anilinowej — w celu na dania masłu ładnego żółtego wyglądu; obecnie do farbowania masła używają specjalnej farby, która w handlu znajduja się pod rozmaitemi nazwami i która przedstawia oleisty wyciąg roślinnego barwnika zwanego orleanem; 4) na mieszaniu masła z obcemi tańszemi tłuszczami lub jego surogatami, jak masło alpejskie, butterina, künerol, lauerol i t. p. lub z masłem sztucznem czyli margarynowem.
Najniebezpieczniejszym konkurentem masła jest masło sztuczne, którego fabrykacja we Francji, Austrji, Niemczech i Ameryce dosięgła ogromnych rozmiarów i sprzyjała tak wielkiemu rozpowszechnieniu się fałszerstwa masła prawdziwego, że państwa te zmuszone były wydać cały szereg rozporządzeń prawnych, które chociaż w części zapobiegały nadużyciom. Masło sztuczne jako
Strona:Alfons Bukowski - Zafałszowania artykułów spożywczych.djvu/9
Ta strona została uwierzytelniona.
— 9 —
