Ciekawem zewsząd patrzą na nich okiem.
Z nich każdy idzie jak bez życia trup.
Kto idzie? stójcie! krzykną pruskie warty —
My to dziesięciu — cały to pułk czwarty!
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi!
Za Bug, za Bug, za Bug, za Bug za Bug, za Bug!
Niech lotne serce nie wyprzedza nogi!
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi.
Dla naszych serc, dla naszych nóg!
Za Bug, za Bug!
Już tam nie jeden z zabużańskich braci,
Uchem przy ziemi każdy tentent ima;
Tysiąc go razy i schwyta i straci,
A nas jak niema, tak niema.
A posiodłane, pokiełzane konie
Strzygą uszami, rżą do naszych koni;
A ostre szable i nabite bronie
Brzęczą nutę naszej broni.
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi,
Za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug!
Niech lotne serce nie wyprzedza nogi,
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi.
