Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/187

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
starosta

 Po turmach siedzi młodzież nasza:[1]
 Nam każą iść na bal.

officer rossyjski do Bestużewa:

 Nie dziw, że nas tu przeklinają:
 Wszak to już mija wiek,
       450  Jak z Moskwy w Polskę nasyłają
 Samych łajdaków stek.

student do officera:[2]

 Patrz, jak się Bajkow, Bajkow rucha:
 Co to za mina, co za ruch?
 Skacze, jak po śmieciach ropucha,[3]
       455  Patrz, patrz, jak nadął brzuch.
 Wyszczérzył zęby; nazbyt łyknął.
 Patrz, jak otwiera gębę on.[4]
 Słuchaj, ach słuchaj: Bajkow ryknął.

(Bajkow nóci) — do Bajkowa:

 Mon général, quelle chanson![5][6]

  1. ↑ w. 446 nasza; ] nasza (   ) D. Miał tu być odsyłacz do objaśnienia. — Ob. Objaśnienia. Poety.
  2. ↑ Po w. 451 Student, do officera ] Jeden R1, Lachnicki do officera R2, Lachnicki D. Mickiewicz przekreślił, napisał: Młody człowiek, jeszcze przekreślił i napisał: Student.
  3. ↑ w. 454 śmieciach ] gruzach R1.
  4. ↑ w. 457 otwiéra ] rozdziawił R1.
  5. ↑ w. 459 w R1: C’est charmant Do Bajkowa: quelle chanson.
  6. ↑ ww. 459—470 w polskim przekładzie:
    student: mój generale, co za pieśń! — bajkow: Co to za zaszczyt, szczęście jakie! Ach, mój panie senatorze, sługą twym pokornym jestem etc. — student: Czy to pańskie słowa, jenerale? — bajkow: Tak — student: Winszuję, Panie! — jeden z officerów: Te kuplety są naprawdę bardzo zabawne. Jaki ton satyryczny i miły. — młody człowiek: Za Pańskie wiersze niezrównane, zrobiłbym Pana członkiem Akamji... — senator: Czekaj-no, czekaj, ja cię urządzę dobrze.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Adam_Mickiewicz_-_Dziady_część_III.djvu/187&oldid=2292588”