Ta strona została przepisana.
aniołowie
Rozwiążmy, rozplećmy anielski wianek.
róża
Odwijam me skrzydła, wyplatam czoło.
aniołowie
My w niebo do domu lećmy wesoło.
róża
90
Ja będę ją bawił nim błyśnie ranek,[1]
Na senném jej sercu złożę me skronie;
Jak święty apostoł, Pański kochanek,
Na boskiém Chrystusa spoczywał łonie.
- ↑ w w. 90—93 W tem wyszczególnieniu Róży, rozmiłowanej w Ewie, możnaby domyślać się delikatnej aluzji do uczuć samego Poety, który miał w herbie różę (Poraj). Róża wyszczególniona jest także w Prologu, w przemowie Anioła Stróża.
