Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 3.pdf/18

 — Nie — familiaby tych środków nie użyła, bo to jéj srom czyni.... Nie — to pretendent. Śmiać się z tego!
 — A! śmiać się! śmiać! zaryczał major. Śmiać gdy idzie o honor, o cześć — o poczciwe imię, o przyszłość Roberta! Ja szaleję!...
 — Kiedyż to odebrałeś? dziś?
 — Nie — już dzień trzeci....
 — A jeszcześ się nie wyburzył! człowiecze! co za natura żelazna! — rzekł Erdziwiłł. A wiesz ty, że gdybym jak trucizny téj podłości do trzeciego dnia nie.... zrzucił — tobym ja od niéj umarł. Ty chodzisz z nią we wnętrznościach....
 — I konam! dodał major....
 Chwycił go za rękę Erdziwiłł....
 — Człowiecze, upamiętaj się. Błaznom wszystko pisać wolno, ale uczciwym ludziom błazeństw do serca brać się nie godzi. Tfu! pluń na marę!
 — Nie uspokoję się aż Robert tu będzie — rzekł major.
 — Posłałeś po niego?
 — Napisałem, aby wracał pod błogosławieństwem....
 Smutnie głową pokręciwszy, Erdziwiłł siadł w krześle.
 — Stary jesteś — a gorączka! odezwał się. Należało się rozmyślić. — No — ale nie powiem już nic. Ojciec jesteś, masz prawo — rób co chcesz....