Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 2.pdf/59

 Ukłonił się obżałowany.
 Tak go jednak bawienie gospodyni znużyło, że jak tylko mógł, zwrócił się ku Oblęckiemu i przy nim długo pozostał. Potém przysiadł się do panny Karoliny i ciągle wywoływał jéj rumieńce.... bo się wstydziła tego pierwszeństwa, jakie jéj dawał. Panna Hortensya znajdowała też to w najwyższym stopniu nieprzyzwoitém, i zabierała się mu uczynić uwagę, ale przystąpić do niego nie miała sposobu.
 Po długich strategicznych poruszeniach, panna Trocka znalazła się wreszcie z Karolem na werandzie.
 — Panie Karolu! co pan najlepszego robisz! Ta biedna Karusia spali się od rumieńców.... zlituj się.... U nas nikt na nią nie patrzy, ona zwykle siedzi w kątku! Dajże jéj pokój!
 — Dla czego? spytał Karol.
 — To nieprzyzwoicie....
 Gość się rozśmiał.
 — Wie kuzynka — to bardzo ładne dziewczę...
 — Ale gąska....
 — A cóż to szkodzi? spytał Karol, to właśnie ją czyni taką uroczą....
 Zżymnęła się stara panna.
 — Przyznam się, żem się większego taktu spodziewała....