Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 2.pdf/236

 Kanonik zwrócił się ku pannie Dyakowskiéj szydersko nieco:
 — A pani?
 — Ja wysoki dla jéj charakteru powzięłam szacunek — odpowiedziała spytana cicho....
 — Wszystko więc jak najszczęśliwiéj się składa na tym najlepszym ze światów — zakończył hrabia — a hrabiowstwo Hernaszowie?
 — Poszli spocząć....
 — A nasza gospodyni?
 — Oprowadza go po swym parku, pana radcę....
 — Ale — możebym ja mogła być w czém pomocą pannie Hortensyi? — rzekła ruszając się i prosząc o pozwolenie szambelanowéj Dyakowska.... Zasłabła.... nie ma może nikogo przy sobie.
 — Owszem, rzekł kanonik.... panna Karolina jest przy niéj.... i służąca....
 Prałat siedział długo niemy, nie pytając już więcéj.
 Zbliżała się godzina obiadu — i salon powoli się znowu napełniał. Przybył pułkownik naprzód, potém Oblęcki, za nimi reszta....
 Przykréj sceny nie pozostało innego śladu, tylko na twarzach tych co jéj byli uczestnikami. Wkrótce też Ada z radcą powróciła z parku, i opiekun uwolniony, po odejściu jéj do salonu, mógł otrzeć