Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 2.pdf/189

go, umiała tak mile sobie urządzić życie.... et caetera!!
 Zobaczymy.... Hasłem jest: jéj szczęście obecne.
 — A! a! dajcież hrabio to hasło wszystkim, proszę.... ja będę się do niego stosował.... Państwu Hernaszom trzeba to też powiedzieć.
 Skłonił się kanonik. Radca stał czekając czy się czego więcéj nie dowie — potém jakby sobie przypomniał coś, przystąpił do księdza....
 — Szlachcic to jest? spytał.
 — Kto?
 — A.... ów wybrany mojéj pupilli....
 — C’est douteux! odparł ksiądz — Jazyga! nieznane nazwisko.... Szlachetka może, choć równie może być.... nie wiem kim. W wojsku się dorabiano stopni od gemejna.... Co do mnie, nie znam szlachty polskiéj ani litewskiéj tego nazwiska...
 — W to bić! podchwycił radca. To punkt kapitalny! voilà!
 — Żadnego wychowania.... dodał kanonik — surowy, nieotarty, gburowaty....
 Mówili jeszcze, gdy nadszedł Hernasz odkomenderowany przez żonę.
 — A — cóż? cóż? rzekł wciskając się — co? jak to będzie?...
 Kanonik go wziął na bok i dobitnie mu znowu program postępowania wyłożył. Hernasz nawykły do biernego posłuszeństwa, przejmował się niém