Strona:Abramowski-braterstwo-solidarnosc-wspoldzialanie.pdf/233

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


indywidualność głęboka, od żadnych względów niezależna. Rozwój tej rasy jest wartością indywidualną, bezwzględną. Jako wartość społeczna jest podstawą i źródłem życia społecznego; rozwija stowarzyszeniowość, rozwija walkę z wyzyskiem wszelkich postaci, niszczy przemoc, utrwala wolność, stwarza kulturę wolną, tj. to wszystko, co daje narodowi siłę wewnętrzną, rozwija jego demokratyzację i zdolność do wolności.
6. Zadaniem Związków Przyjaźni jest stwarzanie nowego człowieka i tą drogą stwarzanie nowego życia społecznego. Nie znaczy to, że tworzenie się nowego życia przez potrzeby ekonomiczne i polityczne jest błędne — tworzą je one także i w pewnym stopniu nowego człowieka, ale to nie wystarcza. Życie tworzone tą tylko drogą przygłusza często czynniki nowe, utrzymuje starą rasę. Rozwój musi być równoległy: zewnętrzny i wewnętrzny. Do wszelkich ognisk zapoczątkowania się nowego życia muszą wchodzić grupy nowych ludzi, jako ich żywe moralne źródła — przez swą obecność w polityce, w dziełach społecznych itd. Zapewniać im rozwój w kierunku ideałów.
7. Działalność Związku: a) Związek wewnątrz siebie tworzy grupę wszechstronnej pomocy wzajemnej, jednostka znajduje w nim wszechstronną opiekę i pomoc we wszelkich sprawach życia; b) na zewnątrz występuje w obronie przed każdą krzywdą... [Rękopis się urywa]



■ Nota edytorska: Tekst Związki Przyjaźni pierwotnie ukazał się w I tomie czterotomowej edycji Pism autora w 1924 r., w części Pisma społeczno-etyczne. Redaktor, Konstanty Krzeczkowski, pisał: „Przedruk z nieukończonego rękopisu Abrmowskiego — bez daty”. W roku 1938 ukazał się ponownie w II wydaniu Pism. Od tamtej pory nie był wznawiany. Dwójka rzymska w tytule pochodzi od redaktora niniejszego tomu i ma na celu odróżnienie tekstu od wcześniejszego, identycznie zatytułowanego.

Tekst zamieszczony w niniejszym tomie bazuje na wersji z pierwszej edycji Pism, z roku 1924.