Strona:Abraham Penzik - Przyszły rząd Polski.pdf/9

smutnej pamięci BBWR, mimo stosowania niesamowitych metod podczas wyborów i bezprawnego wydatkowania przez rząd 8,000.000 złotych na poparcie partji rządowej, tenże Blok Współpracy z Rządem nie osiągnął nawet zwyczajnej większości. Wobec tego próby zmiany konstytucji natrafiały na trudności, które na drodze parlamentarnej nie dały się przezwyciężyć. Ile partyj politycznych, tyle było projektów zmiany Konstytucji w Sejmie. Piłsudski groził i nalegał na jej zmianę w kierunku dalszego wzmocnienia władzy wykonawczej, a w szczególności nadania prezydentowi praw iście dyktatorskich. Gdy Daszyński w roku 1929 starał się go przekonać, że „zmiana konstytucji wymaga argumentów a nie kija”, usłyszał odpowiedź: „A właśnie, że kija.”
 Niezbyt długo trzeba było czekać, ażeby kij ukazał się na widowni publicznej. Miało to miejsce w lecie 1930 roku. Zgodnie ze znowelizowanym art. 26 Konstytucji marcowej Prezydent rozwiązał Sejm i Senat, a następnie z polecenia Piłsudskiego aresztowano wielu posłów ludowych i socjalistycznych i wbrew obowiązującym przepisom prawnym osadzono ich w twierdzy wojskowej w Brześciu Litewskim. Było to pierwsze z rzędu jawne łamanie kości (osławione powiedzenie i zalecenie Sławka) i prawa przez naczelnego stróża prawa, t. j. przez rząd.
 Jakkolwiek sanacja już miała doświadczenie w przeprowadzeniu wyborów na sposób rumuński, t. j. fałszowaniu ich wyników zwłaszcza po wsiach, a część ludności uległa terorowi, to jednak nie udało się sanacji uzyskać w Sejmie kwalifikowanej większości potrzebnej do przeprowadzenia w drodze parlamentarnej zmiany konstytucji. Uzyskała ona tylko zwykłą większość.
7