Strona:Abraham Penzik - Przyszły rząd Polski.pdf/8

nien być podpisany conajmniej przez 1/4 ustawowej liczby posłów, a zapowiedziany conajmniej na 15 dni.” Wyjątek zrobiono dla drugiego z rzędu Sejmu wybranego na zasadzie tej Konstytucji, a mianowicie sam Sejm bez Senatu mógł „dokonać rewizji Ustawy Konstytucyjnej własną uchwałą, powziętą większością 3/5 głosujących, przy obecności conajmniej połowy ustawowej liczby posłów.”
 Ta Konstytucja weszła w życie dopiero jesienią 1922 roku, bo wedle Ustawy Przechodniej z 18 maja 1921 Sejm Ustawodawczy (t. j. pierwszy Sejm) miał sprawować „swą władzę w dotychczasowym zakresie do chwili ukonstytuowania się władzy ustawodawczej na zasadach” tej Konstytucji i rozwiązać się w tym dniu z mocy samego prawa. A nowy parlament polski — Sejm i Senat — wybrany został z końcem października i w listopadzie r. 1922
 Ataki na tę Konstytucję zaczęły się wkrótce. Pochodziły one od prawicy, która była mocno niezadowolona z obalenia rządu endecko-piastowego w drodze parlamentarnej przy zastosowaniu przepisów konstytucyjnych. Do zmiany jednak Konstytucji wogóle, a w szczególności w kierunku wzmocnienia władzy wykonawczej i ograniczenia demokratycznych zasad wyborczych nie doszło przed przewrotem majowym w r. 1926. Niejako pod groźbą bata (wyrażenie Piłsudskiego) Sejm uchwalił tylko niektóre zmiany tej Konstytucji, objęte nowelą z dnia 2 sierpnia 1926 roku. Jakkolwiek zmiany te idą w kierunku wzmocnienia władzy Prezydenta Państwa, to jednak nie zadowoliły one w zupełności Piłsudskiego i dlatego odmówił on przyjęcia prezydentury, a polecił wybrać Ignacego Mościckiego.
 W drugim z rzędu Sejmie wybranym w roku 1928, już po utworzeniu przez Sławka i towarzyszy