stwa zgodnie z przepisami Konstytucji marcowej i posiadał tylko uprawnienia z tej Konstytucji włącznie z nowelą z r. 1926-go, wypływające, a nie inne.
Nazwałem rząd na uchodźtwie tymczasowym i ten termin utrzymuję nadal z trzech przyczyn. Po pierwsze dlatego, że niestety niema narazie innego ciała reprezentującego interesy państwa polskiego wobec aljantów i — wrogów, a to ani rządu legalnego ani rewolucyjnego; po drugie, bo przecież nie do pomyślenia było i jest, by rząd nielegalny, powstały nie z woli narodu, a z łaski sanacji, choć tolerowany przez aljantów miał przetrwać do końca wojny i następnie administrować i rządzić Polską; po trzecie dlatego, że skład osobowy rządu nie odpowiadał i teraz jeszcze nie odpowiada rzeczywistym nastrojom politycznym społeczeństwa w Kraju, a jego działalność na różnych polach była i jest dyletancka i nie odbiega zbyt wiele od działalności byłych rządów sanacyjnych, jeśli zaś chodzi o politykę zagraniczną — w szczególności odnośnie do ZSRR — wręcz szkodliwa i samobójcza dla państwa polskiego.
Dalsze istnienie tego rządu w obecnym składzie i z błogosławieństwem sanacyjnej „Konstytucji” oraz reprezentowanie przez niego interesów państwa polskiego godziłoby w byt i podstawy państwa. To nareszcie winni zrozumieć członkowie tego rządu, którzy świadomie czy nieświadomie służyli dotąd za parawan reakcji polskiej, czyto w imię źle zrozumianej jedności narodowej, czy też z obawy, by reakcja nie opanowała całego rządu i nie miała wyłącznego wpływu na ukształtowanie się spraw i interesów państwa tak wewnątrz kraju, jak i zagranicą. Tej obawy obecnie niema. Potężni al-
