Strona:Abraham Penzik - Przyszły rząd Polski.pdf/14

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Konstytucja Marcowa nadaje takie prawo z ukończeniem lat 21, czyli po uzyskaniu pełnoletności. Zamiast pięcio-przymiotnikowego prawa wyborczego ustanowiono cztero-przymiotnikowe. Wyeliminowano proporcjonalność wyborów, która przy układzie narodowościowym i partyjnym w Polsce miała tak duże znaczenie dla ludu oraz mniejszości narodowych. — Gorzej się ma rzecz ze Senatem. W myśl artykułu 47-go Konstytucji Kwietniowej większości obywateli wogóle odebrano wpływ na skład Senatu. Prezydentowi zastrzeżono prawo powoływania jednej trzeciej Senatorów, a prawo wyboru dwóch trzecich przyznała ordynacja wyborcza zgodnie z wymienionym przepisem artykułu 47-go „Konstytucji” — tylko pewnym kategorjom osób.
Ordynacja wyborcza do Sejmu i Senatu z 8-go lipca 1935, która normowała „postępowanie wyborcze”, wzorowana jest na przepisach wyborczych państw faszystowskich i dyktatorskich. Odebrała ona wszystkim opozycyjnym stronnictwom politycznym, reprezentowanym obecnie — wyłącznie — w Radzie Narodowej oraz komunistom prawo i możność mianowania kandydatów. Tylko stronnictwo rządowe i ugrupowania polityczne przez nie poparte miały możność mianowania kandydatów. W opozycji rządowej zawrzało wprawdzie z tego powodu, nie była ona jednak zdolna do wystąpień masowych i do przeforsowania zmiany ordynacji wyborczej. Na podstawie tej ordynacji wyborczej rozpisano wybory w jesieni roku 1935-go. Wyborcy mieli przed sobą dwie ewentualności: 1. Wziąć udział w wyborach, a w takim razie głosować na kandydatów rządowych, 2. Nie korzystać z prawa wyborczego, czyli wogóle nie brać udziału w głosowaniu.
Stronnictwa opozycyjne w odrębnych uchwa-