Strona:A. S. Puszkin - Złota rybka.djvu/9

Świat mi zawiązał! Mogłabym wyjść za innego i być bogata!
 A może co ułowił, że się tak cieszy...
 I gdy rybak podszedł ku niej już blizko, zawołała ze złością: — Czegoż się tak weselisz?
 — Czy nie widzisz Maryniu, jak cudny jest świat cały i morze? Czegoż mam się smucić?
 — Tak, ale nie nasycisz się morzem, nie ubierzesz się w jego fale... Gdzież te ryby, które miałeś mi przynieść? Pewnie całą sieć masz flonder i dorszy...
 — Niestety, — odparł rybak ze smutkiem, — ani jednej rybki... Złapałem wprawdzie śliczną złotą, jakiej jeszcze dotąd nie złapałem w swem życiu, ale wypuściłem ją z powrotem — tak bardzo mnie prosiła... To była, Maryniu, królowa morskiej głębiny.
 — Taak?! — zawołała kobieta — jeśli jest królową, to powinna się była wykupić...
 — Alei mówiła mi właśnie, żebym o co poprosił, byłoby to jednak brzydko