Strona:Żywot sługi bożego błogosławionego Rafała z Proszowic.pdf/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
ROZDZIAŁ I.
Żywot i śmierć Bł. Rafała. (1)

Do liczby Świętych i Błogosławionych, których ziemia Polska od czasu rozlania się niezagasłego po wszystkie wieki światła Rzymskiéj Katolickiéj wiary, wydała, należy Sługa Boży Błogosławiony Rafał z Proszowic, zakonnik Bernardyński.
Miejscem jego urodzenia, które nastąpiło w r. 1454, było miasto Proszowice, niegdyś do zamku Krakowskiego należące, a o mil cztery od starożytnéj stolicy Polski-Krakowa, położone. (2.) Było to w czasie zasiadania Katedry Św. Piotra przez Papieża Eugenjusza IVgo, i za panowania w Polsce Króla Kazimierza Jagellończyka.
Krakowska więc ziemia, zdobna mnóstwem pamiątek i historycznych dla Lechitów wspomnień, obfitująca w płodność i urodzajność (3.), wydała z siebie jednego więcéj Błogosławionego, na ozdobę Kościoła Św. na stwierdzenie wieczystych prawd Chrześcianizmu, i na sławę ziemi rodzinnéj.