Tobie Boże z serc wzniesieniem na wzór z nieba wzięty,
Śpiewamy Anielskiem pieniem: Święty! Święty! Święty!
Gdyż niebo i z ziemią całą,
Przepełnione jest twą chwałą,
A majestat nieskończony,
Żadną — myślą — niezgłębiony.
Zstąpcie tu z nieba chorami, święci Aniołowie,
I oddajcie pokłon z nami niebiescy duchowie:
Witajcie Boskiego Syna,
Pod znakami chleba, wina;
Śpiewajcie: Błogosławiony,
Któryś — przyszedł — w ziemskie strony.
Baranku niepokalany, tyś za ludzkie syny
Na krzyżu ofiarowany, byś ich zgładził winy:
My głos do ciebie wznosimy,
I o to tylko prosimy:
Odpuść winy, daruj kary,
Bo twa — dobroć — jest bez miary.
Ty nam nadto dajesz siebie, któż to pojąć zdoła?
Kto z setnikiem zanim ciebie przyjmie, nie zawoła:
Ach nie jestem godzien Panie,
Byś wstąpił w moje mieszkanie,
Rzeknij raczej słowo twoje,
A tem — zbawisz — duszę moję.
