Pieśń legijonu litewskiego (1909): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
n
 
m drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
{{Dane tekstu
{{Dane tekstu
| autor = [[Autor:Juliusz Słowacki|Juliusz Słowacki]]<br />[[Autor:Antoni Edward Odyniec|Antoni Edward Odyniec]]
| autor = Juliusz Słowacki
| tytuł = Pieśń legijonu litewskiego
| tytuł = Pieśń legijonu litewskiego
| podtytuł = Epilog do ballad
| podtytuł =
| wydawnictwo = Księgarnia W. Gubrynowicza
| wydawnictwo = Księgarnia W. Gubrynowicza
| drukarz = W. L. Anczyc i Spółka
| drukarz = W. L. Anczyc i Spółka
Linia 28: Linia 28:
</center>
</center>


{{TekstPD|Juliusz Słowacki|Antoni Edward Odyniec}}
{{TekstPD|Juliusz Słowacki}}
[[Kategoria:Juliusz Słowacki]]
[[Kategoria:Juliusz Słowacki]]
[[Kategoria:Antoni Edward Odyniec]]
[[Kategoria:Dzieła Juliusza Słowackiego tom I (1909)]]
[[Kategoria:Dzieła Juliusza Słowackiego tom I (1909)]]

Wersja z 22:31, 26 mar 2014

<<< Dane tekstu >>>
Autor Juliusz Słowacki
Tytuł Pieśń legijonu litewskiego
Pochodzenie Dzieła Juliusza Słowackiego tom I
Redaktor Bronisław Gubrynowicz
Data wyd. 1909
Miejsce wyd. Lwów
Źródło Skany na commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
PIEŚŃ LEGIONU LITEWSKIEGO.

Litwa żyje! Litwa żyje!
Słońce dla niej błyszczy chwałą,
Tyle serc dla Litwy bije,
Tyle serc już bić przestało.
Trzeba być głazem! trzeba być głazem,        5
Cierpieć te więzy rdzawione pleśnią.
Myśmy się za nie mścili żelazem,
I wolną myślą, i wolną pieśnią.
Zadrżały wrogi,
Pieśń to ponura        10
Te żmudzkie rogi,
Jezus Marya! naprzód! hop, hop, urra!

Nauczyli nas Teutony
Spiewać jako nam spiewali.
Legiony! Legiony!        15
Na Ruś! na Ruś! dalej! dalej!
Bo gdy nam każą znów iść ku Włochom,
Jakże się rozstać z Ojców grobami?
Chyba odwiecznym powiemy prochom:
Powstańcie z grobów! chodźcie za nami!        20
Zemsta na wrogi, etc.

Gdy Car groził Olgierdowi,
Odrzekł posłom Olgierd stary:
Nieście pochodnię Carowi,
Nim zgaśnie, powitam Cary.        25
I za posłami tej samej nocy
Obozem stanął na Moskwy górach,

Panował miastu jak orzeł w chmurach,
Wszedł z jajkiem kraśnem w dzień Wielkanocy.
Zadrżały wrogi        30
Pieśń to ponura
Te żmudzkie rogi.
Na grom Perkuna! naprzód! hop, hop! urra!

Jagiellońskiej mur stolicy
Nam rozkwitnie kobiercami;        35
Trud zapłaci wzrok dziewicy,
Pomięszany śmiech ze łzami.
A kędy baszta mchami okryta,
Zbudzony pieśnią kamień z tej wieży
Może się zerwie, do stóp przybieży        40
I Gedymina wnuków powita.
Dalej na wrogi, etc.

Nikt nas teraz nie obwini,
Nikt na świecie nie zapyta:
Czy jeszcze żyją Litwini?        45
Oto Pogoń nasza świta!
Lecz nie pytajcie, czemu tak mała
Garstka chorągwią mężnych powiewa?
Więcej nas było, — lecz z tego drzewa
Burza niejeden liść oberwała.        50
Zemsta na wrogi, etc.

Ho! zaszummy proporcami,
Co wolności barwą świecą;
My lecimy, a za nami
Orły! orły! orły lecą.        55
Na nasze głowy jak szronu kiście
Spadają gromy... legion umiera —
Jak laur zdobiący grób bohatera.
Kto chciwy sławy — rwie lauru liście.
Zemsta na wrogi,        60
Pieśń to ponura
Te żmudzkie rogi.
Jezus Marya! naprzód, hop, hop! urra!






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Juliusz Słowacki.