Strona:Pisma VI (Aleksander Świętochowski).djvu/111

tworności w jednem sumieniu! Dawajcie rozkaz, ogłosić go kazano. (we drzwiach) Pozwalam!
 Tadeusz. Kazieńku, ty teraz moja bez przeszkody — prawda?
 Kazimiera. Dziś żadnych ślubów nie robię. Wprzódy pan pójdź i wielkiemu bohaterowi odsłuż za mnie w szeregach dobrodziejstwo, jakie mu winnam (podaje mu rękę). Chodź stąd ze mną mój kochanku. (do Andrzeja rzucając mu nóż pod nogi) Przekonaj się, że był czysty i... wyostrzony... (wychodzi z Tadeuszem).
 Onufry (łaszcząc się do Andrzeja). Wszystkie rozkazy pana ściśle spełniłem...
 Andrzej (gniewnie). Teraz w pole! tam twoje miejsce! (wychodzi).
 Onufry (sam). A gdzie obiecane dukaty?

(Zasłona spada).