Strona:Wacław Sieroszewski - 12 lat w kraju Jakutów.djvu/132: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Skorygowana: lit., drobne techniczne |
|||
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Nagłówek (noinclude): | Nagłówek (noinclude): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Numeracja||WYPIERANIE KONI PRZEZ BYDŁO ROGATE.|127}} |
|||
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
|- |
|- |
||
|1884 r. |
|1884 r. |
||
|align=center| |
|align=center|122,235 |
||
|align=center| |
|align=center|230,440 |
||
|align=center|— |
|align=center|— |
||
|align=center|— |
|align=center|— |
||
Wersja z 20:09, 6 sie 2021
bydła rogatego jakuci zawsze używają nazw końskich z omówieniem. Obecnie Jakuci zrozumieli doskonale jaką przewagę i korzyści gospodarcze przedstawia hodowla bydła rogatego, lubią je i szanują, lecz uczucia te jeszcze są zbyt świeże, zbyt oparte na wyrachowaniu, aby mogły wyprzeć i stłumić wrażenia idealne, wychowane w czasach długiego i wyłącznego wspóżycia ze stadami koni.
A jednak gospodarczy środek ciężkości w czasach ostatnich bezwarunkowo przesunął się w stronę rogatego bydła, ono stało się głównem źródłem bogactwa i podstawą bytu jakutów, ono dostarcza główną ilość pokarmu, siły pociągowej i roboczej. Przyrost jego wciąż zwiększa się:
| Ilość bydła według okolic[1]. | ||||||||||||
| Ilość bydła w całym kraju |
Uł. Jakucki | Uł. Olokmiński | Uł. Wilujski | Uł. Wierchojański | Uł. Kołymski | |||||||
Konie
|
Bydł. rogate
|
Konie
|
Bydł. rogate
|
Konie
|
Bydł. rogate
|
Konie
|
Bydł. rogate
|
Konie
|
Bydł. rogate
|
Konie
|
Bydł. rogate
| |
| 1879 r. | 144,325 | 263,424 | 83,896 | 173,968 | 9,178 | 11,813 | 45,451 | 71,760 | 5,626 | 5,764 | 174 | 110 |
| 1882 r. | 127,433 | 259,659 | 64,615 | 168,037 | 9,582 | 11,605 | 46,442 | 73,547 | 5,676 | 5,657 | 1,118 | 755 |
| 1884 r. | 122,235 | 230,440 | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — |
| 1885 r. | 119,371 | 230,732 | 57,326 | 149,240 | 9,043 | 13,427 | 45,411 | 61,371 | 6,191 | 5,741 | 1,400 | 958 |
| 1886 r. | 116,168 | 236,890 | — | — | — | — | — | — | — | — | — | — |
| 1887 r. | 114,060 | 219,216 | 58,671 | 144,527 | 7,680 | 14,464 | 41,923 | 56,314 | 4,415 | 3,037 | 1,371 | 874 |
| 1888 r. | — | — | 79,873 | 134,977 | — | — | 41,720 | 54,624 | 4,955 | 3,142 | 992 | 695 |
| 1889 r. | 133,291 | 243,158 | 79,366 | 169,657 | 7,249 | 14,198 | 40,899 | 55,511 | 5,103 | 3,190 | 674 | 597 |
| 1890 r. | 123,073 | 220,165 | 68,761 | 146,639 | 7,520 | 13,789 | 40,808 | 55,838 | 5,158 | 3,249 | 826 | 650 |
| 1891 r. | 131,978 | 241,662 | 78,363 | 168,715 | 7,168 | 14,132 | 40,779 | 55,196 | 5,030 | 3,060 | 643 | 561 |
Statystyka w kraju jakuckim prowadzona jest nadzwyczaj niedokładnie i pozwala na wnioski tylko ogólnej natury. Przytoczone tablice potwierdzają wszakże powzięte zkądinąd mniemanie o wypieraniu koni przez bydło rogate. W miejscowościach zaludnionych, proces ten odbywa się wolniej. W ułusach Olokmińskich jest posunięty najdalej i idzie najprędzej; w ciągu dziesięciu lat ilość koni z 9,000 spadła tam do 7,000, a ilość bydła wzrosła z 11,000 do 14,000. W ułusach Jakuckich i Wilujskich, gdzie
- ↑ Cyfry poczerpnięte ze sprawozdań Jakuckiego komitetu statystycznego.