Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/52

celu wyciągnięcia go z rany, służy do tamowania upływu krwi.

 Tamponować, fr., zatykać ranę lub otwór w ciele w celu stłumienia krwotoku.

 Tam-tam, hińs., u ludów południowo-azjatyckich instrument muzyczny: tarcza metalowa z lekko zagiętemi brzegami, w którą uderzając pałeczką, dobywa się przeraźliwie grzmiące i huczące dźwięki, gong, dzwon chiński (fig.).

 Tamtejszy, Tamteczny — p. Tameczny.

 Tamten (tamta, tamto), nie ten, ów, drugi, inny.

 Tamtędy, przysł., tamtą drogą, przez tamto miejsce, nie tędy.

 Tamtoczesny, który żył cz. istniał w tamtym czasie, nie tegoczesny, nie współczesny.

 Tamtoświatowy, pochodzący z tamtego świata, od tamtego świata.

 Tamtowieczny, Tamtowiekowy, istniejący cz. żyjący w tamtym wieku, pochodzący z tamtego wieku.

 Tamże, przysł., na tym samym miejscu, nie gdzieindziej, t.? = czy tam?; w tym samym dokumencie, w tym samym piśmie, w tej samej książce.

 Tan, częściej w lm. t-y = taniec; pójść w t-y = zacząć tańczyć; pójść na t-y = na tańce.

 Tan, fr., dąb garbarski, garbnik.

 Tana, zwierzę ssące z rzędu owadożerczych, z rodziny wiewióreczniów (fig.).

 Tanagra, ptak wróblowaty śpiewający, zamieszkujący Amerykę południową (fig.).

 Tanalbina, łć., preparat chemiczny, powstający z połączenia białka z taniną.

 Tanatofobja, gr., nadmierna obawa śmierci.

 Tanatoidy, gr., stany chorobliwe podobne do śmierci, np. śmierć pozorna (letarg), śpiączka, omdlenie, tężec i t. p.

 Tanatologja, gr., nauka o śmierci, jej przyczynach, następstwach fizjologicznych i oznakach.

 Tanatometr, gr., przyrząd do sprawdzania i ustalania śmierci.

 Tanchuda, nm., lokal na użytek mniej wybrednej publiczności, w którym gra muzyka i odbywają ś. tańce, sala du tańca.

 Tancerka, nm., kobieta tańcząca; kobieta, należąca do baletu teatralnego.

 Tancerz, Tanecznik, nm., mężczyzna umiejący tańczyć, uczący tańczyć, należący do baletu.

 Tancklasa, nm., lokal, w którym odbywają się lekcje tańców zbiorowe dla osób, nie pozostających z sobą pozatym w stosunkach towarzyskich.

 Tancmistrz, nm., nauczyciel tańców, baletnik; mężczyzna, tańczący doskonale, po mistrzowsku.

 Tancmistrzowski, nm., dotyczący tancmistrza.

 Tancmistrzowstwo, Tancmistrzostwo, nm., stan i zajęcie tancmistrza.

 Tandeciarka, wł., kobieta, handlująca starą odzieżą, staremi rzeczami.

 Tandeciarski, wł., odnoszący ś. do tandeciarza, do handlu tandetą.

 Tandeciarstwo, wł., przemysł tandeciarski, handel tandetę.

 Tandeciarz, Tandetnik, wł., męż-