Strona:Obraz literatury powszechnej tom I.djvu/21: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Anagram16 (dyskusja | edycje)
Nowa strona
 
m bot poprawia formatowanie
Treść strony (podlegająca transkluzji):Treść strony (podlegająca transkluzji):
Linia 1: Linia 1:
{{Przed|6.}}Dla niego ''Twasztar''<ref>Bóstwo odpowiadające mniej więcej Wulkanowi.</ref>) ukuł piorun, ten oręż boski i potężny w walce, którym Indra, dostatki hojnie szafujący, miotając błyskawicę, przeszył ciało Writry.<br>
{{Przed|6.}}Dla niego ''Twasztar''<ref>Bóstwo odpowiadające mniej więcej Wulkanowi.</ref>) ukuł piorun, ten oręż boski i potężny w walce, którym Indra, dostatki hojnie szafujący, miotając błyskawicę, przeszył ciało Writry.<br>
{{Przed|7.}}Gdy skosztował wybornego napoju (somy) i słodkiego po­karmu ofiarnego, natenczas bóg ten, wszystko przenikający, wyrwał niezwyciężony pocisk z rąk potężnego robotnika (Twasztry), a cisnąwszy piorun, przeszył nim nawskroś odyńca (Writrę).<br>
{{Przed|7.}}Gdy skosztował wybornego napoju (somy) i słodkiego pokarmu ofiarnego, natenczas bóg ten, wszystko przenikający, wyrwał niezwyciężony pocisk z rąk potężnego robotnika (Twasztry), a cisnąwszy piorun, przeszył nim nawskroś odyńca (Writrę).<br>
{{Przed|8.}}Zwycięzcy ''Ahisa''<ref>Wąż, przeciwnik Indry.</ref>) niebianki, bogów małżonki, utkały pieśń. Indra ogarnął ramionami niezmierne niebo i ziemią, które jego wielkości nie zdołają wyrównać.<br>
{{Przed|8.}}Zwycięzcy ''Ahisa''<ref>Wąż, przeciwnik Indry.</ref>) niebianki, bogów małżonki, utkały pieśń. Indra ogarnął ramionami niezmierne niebo i ziemią, które jego wielkości nie zdołają wyrównać.<br>
{{Przed|9.}}Gdyż jego wielkość przewyższa niebo, ziemię i powietrze;
{{Przed|9.}}Gdyż jego wielkość przewyższa niebo, ziemię i powietrze;
własną promienny jasnością, sławiony przez wszystkich, nieu­straszony, gwałtowny Indra wzrósł do walki we własnym domu (t. j. w niebie).<br>
własną promienny jasnością, sławiony przez wszystkich, nieustraszony, gwałtowny Indra wzrósł do walki we własnym domu (t. j. w niebie).<br>
{{Przed|10.}}Potęgą piorunu zdruzgotał Indra Writrę, który osuszał świat: uwolnił strumienie (deszcze) podobne do krówek zamkniętych i roztoczył chwalebnie swe dobrodziejstwa nad światem. <br>
{{Przed|10.}}Potęgą piorunu zdruzgotał Indra Writrę, który osuszał świat: uwolnił strumienie (deszcze) podobne do krówek zamkniętych i roztoczył chwalebnie swe dobrodziejstwa nad światem. <br>
{{Przed|11.}}Wody cieszą się z jego zwycięstw, gdy swą maczugą (pioru­nem) poskromił Writrę: ten bóg potężny, dzielny, wiernych swych czcicieli hojnie wspierający.<br>
{{Przed|11.}}Wody cieszą się z jego zwycięstw, gdy swą maczugą (piorunem) poskromił Writrę: ten bóg potężny, dzielny, wiernych swych czcicieli hojnie wspierający.<br>
{{Przed|12.}}Spiesz się, spuść piorun swój na Writrę, o boże wielki, rozrzutny w dostatkach: połam mu kości, jakby bykowi, ześlij
{{Przed|12.}}Spiesz się, spuść piorun swój na Writrę, o boże wielki, rozrzutny w dostatkach: połam mu kości, jakby bykowi, ześlij
nam deszcze, niechaj spadną obficie.<br>
nam deszcze, niechaj spadną obficie.<br>
Linia 11: Linia 11:
{{Przed|14.}}Z obawy przed nim drżą i góry najokazalsze i niebo i ziemia,
{{Przed|14.}}Z obawy przed nim drżą i góry najokazalsze i niebo i ziemia,
stworzenia wszelkie; a gdy ''Nodhas''<ref>Autor tego hymnu.</ref>) pocznie swego ulubieńca potęgę opiewać, natychmiast do sił przychodzi.<br>
stworzenia wszelkie; a gdy ''Nodhas''<ref>Autor tego hymnu.</ref>) pocznie swego ulubieńca potęgę opiewać, natychmiast do sił przychodzi.<br>
{{Przed|15.}}Dla niego śpiew tych (ofiarników) jest ułożony, aby się po­dobał temu, który sam jeden jest panem siły i dostatków; Indra wsparł ''Etasę''<ref>Imiona poetów.</ref>), składającego mu ofiary, w walce ze ''Surjasem''<ref>Imiona poetów.</ref>), synem ''Suraswy''.<br>
{{Przed|15.}}Dla niego śpiew tych (ofiarników) jest ułożony, aby się podobał temu, który sam jeden jest panem siły i dostatków; Indra wsparł ''Etasę''<ref>Imiona poetów.</ref>), składającego mu ofiary, w walce ze ''Surjasem''<ref>Imiona poetów.</ref>), synem ''Suraswy''.<br>
{{Przed|16.}}Zaprawdę, skuteczne modły zanieśli synowie Gotamy do cie­bie, o Indro, płowemi wieziony rumakami: im też udziel wszechkształtnej zamożności, przybądź śpiesznie w godzinie porannej, o Indro, co sprzyjasz pobożnym rozmyślaniom.<br>
{{Przed|16.}}Zaprawdę, skuteczne modły zanieśli synowie Gotamy do ciebie, o Indro, płowemi wieziony rumakami: im też udziel wszechkształtnej zamożności, przybądź śpiesznie w godzinie porannej, o Indro, co sprzyjasz pobożnym rozmyślaniom.<br>
{{tab|100}}''(Przekład dosłowny T. Krasnosielskiego).''
{{tab|100}}''(Przekład dosłowny T. Krasnosielskiego).''
{{c|'''3. Hymn do Suryi.'''|w=130%}}
{{c|'''3. Hymn do Suryi.'''|w=130%}}

Wersja z 20:25, 22 cze 2018

Ta strona została przepisana.

6.  Dla niego Twasztar[1]) ukuł piorun, ten oręż boski i potężny w walce, którym Indra, dostatki hojnie szafujący, miotając błyskawicę, przeszył ciało Writry.
7.  Gdy skosztował wybornego napoju (somy) i słodkiego pokarmu ofiarnego, natenczas bóg ten, wszystko przenikający, wyrwał niezwyciężony pocisk z rąk potężnego robotnika (Twasztry), a cisnąwszy piorun, przeszył nim nawskroś odyńca (Writrę).
8.  Zwycięzcy Ahisa[2]) niebianki, bogów małżonki, utkały pieśń. Indra ogarnął ramionami niezmierne niebo i ziemią, które jego wielkości nie zdołają wyrównać.
9.  Gdyż jego wielkość przewyższa niebo, ziemię i powietrze; własną promienny jasnością, sławiony przez wszystkich, nieustraszony, gwałtowny Indra wzrósł do walki we własnym domu (t. j. w niebie).
10.  Potęgą piorunu zdruzgotał Indra Writrę, który osuszał świat: uwolnił strumienie (deszcze) podobne do krówek zamkniętych i roztoczył chwalebnie swe dobrodziejstwa nad światem.
11.  Wody cieszą się z jego zwycięstw, gdy swą maczugą (piorunem) poskromił Writrę: ten bóg potężny, dzielny, wiernych swych czcicieli hojnie wspierający.
12.  Spiesz się, spuść piorun swój na Writrę, o boże wielki, rozrzutny w dostatkach: połam mu kości, jakby bykowi, ześlij nam deszcze, niechaj spadną obficie.
13.  Tego szybkonogiego, co godzien jest śpiewu, dawne czyny opiewaj w pieśni: tak gdy do walki postępując, orężem włada i wojennym szałem wiedziony, rzuca się na nieprzyjaciół.
14.  Z obawy przed nim drżą i góry najokazalsze i niebo i ziemia, stworzenia wszelkie; a gdy Nodhas[3]) pocznie swego ulubieńca potęgę opiewać, natychmiast do sił przychodzi.
15.  Dla niego śpiew tych (ofiarników) jest ułożony, aby się podobał temu, który sam jeden jest panem siły i dostatków; Indra wsparł Etasę[4]), składającego mu ofiary, w walce ze Surjasem[5]), synem Suraswy.
16.  Zaprawdę, skuteczne modły zanieśli synowie Gotamy do ciebie, o Indro, płowemi wieziony rumakami: im też udziel wszechkształtnej zamożności, przybądź śpiesznie w godzinie porannej, o Indro, co sprzyjasz pobożnym rozmyślaniom.
(Przekład dosłowny T. Krasnosielskiego).

3. Hymn do Suryi.

Promienie niosą już w górę,
W całego świata obliczu
Wszystko-widzące słoneczko.
Jak złodziej pierzchną na strony
Gwiazdy z towarzyszką nocą,
Przed wszystko-widzącym Suryą,

  1. Bóstwo odpowiadające mniej więcej Wulkanowi.
  2. Wąż, przeciwnik Indry.
  3. Autor tego hymnu.
  4. Imiona poetów.
  5. Imiona poetów.