Sonety Wagnerowskie/Walkyrye

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stuart Merill
Tytuł	Walkyrye
Pochodzenie	Przekłady ; z poetów obcych
Wydawca	„Gazeta Polska”
Data wydania	1899
Druk	J. Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Antoni Lange
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór; Pobierz jako:
	Indeks stron

[154]

3. Walkyrye.

Hejahaha! Walkyrye pędzą do Walhali —
Z wichrem ściera się orszak ich na nieba tropie,
Skrząc się, tętnią kopyta rumaków w galopie.
Hejahaha! Eumenid chór po nocy wali.

Ogień, co się na ostrzach lanc ich krwawo pali —
Syczy, jak wąż czerwony w piekielnym ukropie,

A pioruny cymbałów w kurzawy potopie
Brzmią im w takt, niby jęki fantastycznej fali.

Hejahaha! nad księżyc, nad wicher tumanów —
W żelaznym szczęku mieczów i obławnych wrzasków,
Dysze krwawa purpura ich miedzianych kasków!

I naraz echa milkną. W ponurym prologu —
Gniew straszliwego Boga, jeźdźca huraganów,
Zahuczał w łonie burzy dzikim grzmotem rogu!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Stuart Merrill i tłumacza: Antoni Lange.