Sonety (Shakespeare, 1913)/XXIX

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor William Shakespeare
Tytuł Sonety Shakespeare’a
Wydawca Gebethner i Wolff
Data wyd. 1913
Druk W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Maria Sułkowska
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
XXIX.

Kiedy w niełasce Fortuny i ludzi,
Sam jeden płaczę stan wyrzutka smutny,
A jęk daremnie głuche nieba budzi,
I widzę siebie i klnę los okrutny,
Życzę być mężem bogatszym w nadzieje,
W przyjaźni, wdzięku cne uposażenie,
Z inszymi życia mieniałbym koleje,
Najmniej mię cieszy własne moje mienie.
Gdy tonąc w myślach, sobą prawie gardzę,
Myśl wspomni Ciebie: jak o rannym świcie,
Od ciemnej ziemi skowronek odlata,
Tak nędza moja hymn śpiewa w błękicie.
Twa słodka miłość taka jest bogata,
Że wzgardzam dla niej stanem królów świata.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Maria Sułkowska.