Sonety (Shakespeare, 1850)/LXXII

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor William Shakespeare
Tytuł Sonety
Pochodzenie Wybór sonetów Szekspira, Miltona i lorda Bajrona
Data wyd. 1850
Druk T. Glücksberg
Miejsce wyd. Wilno
Tłumacz Konstanty Piotrowski
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
72)
XII.

Nie smuć się, nie rozpaczaj gdy wyzionę ducha,
Kiedy światu ogłoszą długim jękiem dzwony,
Że mój szczęt do ojczyzny robaków wniesiony,
I wtenczas twa zrzenica niechaj będzie sucha.

Ujrzysz ten rym, zapomnij rękę co go kréśli,
Zapomnij serca w którém żyły lube rany,
Tak, wolę być przez ciebie wiecznie zapomniany,
Niż na chwilkę zasępić słodkie twoje myśli.

Lub jeśli na te rymy potoczysz wejrzeniem,
Kiedy spać będę w groźnych cieniach grobowiska,
Utaj to żeś mnie znała, nic w spomnij nazwiska,
Wygładź mnie z twej pamięci z ostatniém mém tchnieniem;
Mogłyby nie ujść ludzi złośliwych igrzyska,
Wyznania uczuć duszy, przesiękłéj cierpieniem.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Konstanty Piotrowski.