Powiem wam bajkę, słuchajcie dziateczki, Lecz korzystajcie z bajeczki.
Był gaik, a w gaiku różne, rożne ptaszki, Ale je same tylko zajmowały fraszki;
Kiedy bocian poważne opowiada dzieje, To jedno muchy łapie, a drugie się śmieje;
Gdy jaskółka miłości bliźniego naucza: Jedno drugiemu dokucza;
Śpiewał słowik — uwagi żadne nie zwracało. Ale cóż się dalej stało?
Wszędzie dowody marnej czasu straty, Tak dziś żyją w ciemnocie, jak żyły przed laty:
Wróbel myśleć nie umie, sroczka tylko skrzeczy, Albo jeśli zagada, to plecie od rzeczy;
Szczygieł, zamiast pracować, cudzą pracę zjada, I w sidełka za to wpada;
Czyżyk jeszcze dotychczas jak słowik nie śpiewa, Bo pracą, usilnością, talent się nabywa
Kończyłem... a wtem dzieci na siebie spojrzały; Z nas to podobno, rzekły, wzięto te morały.
• PDF 
• MOBI 
