Siłam nie dufaj

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Siłam nie dufaj
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[185]

1. Baśń pierwsza. Siłam nie dufaj.

Orzeł niegdy, lecąc z wysoka,
Wziął z stada małego baranka;
Uźrzawszy to, kruk hnet się wzbudził,
Na starego się barana rzucił        5
I wrzepił mu paznogty w runo,
Chcąc z nim wzlecieć barzo bujno;
Ale, gdy zeń siły nie miał,
Uwadziwszy się, na nim ostał.
Widząc, chłop k niemu przybieżał,        10
A pierze mu z skrzydeł obrzezał
I doniósł go do swych dzieci:
„Igrajcie z nim, boć nie wzleci!“
Potym niekto kruka spytał,
Którymby się ptakiem mniemiał:        15
„Myśląm — pry — był niegdy orłem,
„A teraz się już znam krukiem“.
Bo kto nad siły mocuje,

Rychła w tym szkodę poczuje:
Nie uczyni nic swym wyskiem,
Będzie wszytkim naśmiewiskiem. 20

[186] Rimicius: D (162) De aquila et corvo. [H 8 Ἀετὀς ϰαὶ ϰολοτὸς ϰαὶ ποιμήν]. St (243) De aquiia et corvo. — FE (29) O kruku i orle. — Błażewski 65 Myśl w niebie, zadek w popiele. Orzeł i kruk. — Minasowicz (113) Orzeł i sójka. — Jakubowski 38 Kruk, orła naśladować usiłujący. (L II, 16 Le corbceau voulant imiter l’aigle).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.