Słownik etymologiczny języka polskiego/taca
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Data wydania | 1927 |
Wydawnictwo | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
![]() | |
![]() |
taca, tacka, od 16. wieku; ‘blat’, dawniej ‘filiżanka’; Niemiec, od którego to wzięte, rozróżnia Tasse, ‘filiżanka’, i Untertasse, ‘podstawka’; niemieckie z arab. thāça (i franc. tasse z tegoż); już u Potockiego w naszem znaczeniu. Inne taca, tacma, ‘dziesięcina’, czes. tác, mało w obiegu i dziś zupełnie zapomniane, z niem. tatzem (łac. decem).