Słownik etymologiczny języka polskiego/taca
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Data wydania | 1927 |
| Wydawnictwo | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
taca, tacka, od 16. wieku; ‘blat’, dawniej ‘filiżanka’; Niemiec, od którego to wzięte, rozróżnia Tasse, ‘filiżanka’, i Untertasse, ‘podstawka’; niemieckie z arab. thāça (i franc. tasse z tegoż); już u Potockiego w naszem znaczeniu. Inne taca, tacma, ‘dziesięcina’, czes. tác, mało w obiegu i dziś zupełnie zapomniane, z niem. tatzem (łac. decem).
