Słownik etymologiczny języka polskiego/rzeszyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
rzeszyć, p. rozgrzeszyć; dawne postaci: rozdrzesz, w psałterzu (»zagładź«, w puławskim), tłumaczy niezręcznie łac. ‘praecipita’ (»zrzuci«, »zepchni«, w tłumaczeniach 16. wieku); »przyrzeszeni opoce« (‘iuncti’, »przytknieni« w puławskim); r. 1500: »rozrzeszyć albo rozwiązać«. Prasłowo, cechujące Słowian i Litwę; por. rus. razrieszit’, ‘dozwolić’, i inne.
