Słownik etymologiczny języka polskiego/rygor
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rygor, ‘przymus’ (prawny): »pod rygorem«; rygorysta, ‘skrupulat, ściśle liczący się z obowiązkiem czy służbą’; rygoroza, ‘egzamina ścisłe’; z łac. rigor, ‘karność’, od rigēre, ‘sztywnieć od zimna’. Z niem. rīge (Reihe) włos. riga, ‘rząd, linja, linjał’, a z tego nasze rygi: »pisać na rygach«, »rygować papier«, ‘linjować do pisania nut’. Ale ryga, reja, ‘suszarnia zboża’ (na Białej Rusi), słowo zupełnie odmienne, też obce.
