Słownik etymologiczny języka polskiego/ruja

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku

›››

[486] ruja, ‘czas i miejsce »ryku« jeleniego’; łotew. raunas laikas, ‘czas rui u kotów’; od drugiego pnia ru-, p. rzwieć; rukać, o podobnym ‘kwiku świń’, czes. ruchati, ale czy to nie »kruka« słowniczka z r. 1500, rus. chrjukať?; ch- czy k- odpadłoby jak w robak (p.).