Słownik etymologiczny języka polskiego/ronić
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
ronić, np. łzy; o ‘rodach’; poronienie, porończę, ‘płód poroniony’, Potocki; o ‘porzucaniu pierza, rogów, zębów itd.’; o ‘łuskaniu ziarna’, itd.; w słowień. ‘urwisko’, rus. uron, ‘uszczerbek, strata’; prasłow. (por. rana ?). Brak w litewszczyźnie; zestawiają z niem. rennen, ‘gonić’, rinnen, ‘ciec’ (goc. urrannjan, ‘wywodzić’, rinnan, ‘biec’); ale przed n wypadła jakaś spółgłoska, może p, por. czes. ropieti, ‘ciec’; możnaby więc ronić odnieść do ropy(?).