Słownik etymologiczny języka polskiego/rokita
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rokita, rokicina, rodzaj ‘wierzby’, rokitowy (i o djable Rokicie, co w starych wierzbach wysiaduje); częste w nazwach miejscowych: Rokitno itd.; oboczne rakita u innych Słowian (na Południu) dowodzi, że to postać przestawiona z *ork-yta (przyrostek jak w kopyto, koryto; rodzaj żeński wedle wierzba?); czy przyrównać serb. raklje, rakljast, o ‘widłach’, dla rozgałęzienia? Inni zestawiają z nazwą ‘jałowca’, grec. orkeuthos, łotew. ērcis, ērcetis; znaczenie nazw drzewnych waha się nadzwyczaj.
